دوره 37، شماره 3 ، مرداد و شهریور 1400
بیوتکنولوژی
سیده معصومه مصطفوی؛ محمدرضا عبداللهی؛ دارا دستان؛ حسن ساریخانی
چکیده
گیاه کبر (Capparis spinosa L.)، یک منبع غنی از فلاونوئید روتین است که نقش مهمی در سلامتی انسان دارد. در تحقیق حاضر اثرات تیمارهای سرمایی (°C25 به عنوان شاهد، °C4 و °C7 به‌مدت‌های 2، 4 و 7 روز)، گرمایی (°C25 به‌عنوان شاهد، °C30 به‌مدت 14 روز، °C32 به‌مدت 2 و 4 روز و °C35 به‌مدت 8 ساعت) و کربوهیدرات بر کارایی آندروژنز در کشت بساک کبر بررسی گردید. ...
بیشتر
گیاه کبر (Capparis spinosa L.)، یک منبع غنی از فلاونوئید روتین است که نقش مهمی در سلامتی انسان دارد. در تحقیق حاضر اثرات تیمارهای سرمایی (°C25 به عنوان شاهد، °C4 و °C7 به‌مدت‌های 2، 4 و 7 روز)، گرمایی (°C25 به‌عنوان شاهد، °C30 به‌مدت 14 روز، °C32 به‌مدت 2 و 4 روز و °C35 به‌مدت 8 ساعت) و کربوهیدرات بر کارایی آندروژنز در کشت بساک کبر بررسی گردید. همچنین اثرات مالتوز و ساکارز در غلظت‌های g L-1 30 و g L-1 60 در ترکیب با دو تیمار دمایی (1- °C30 به‌مدت 14 روز و 2- °C7 به‌مدت 7 روز + پیش‌تیمارهای آزاسیتیدین و 2,4-D) روی القاء آندروژنز بررسی شد. تیمارهای دمایی و کربوهیدرات اختلاف آماری معنی‌داری (0.01p ≤) از نظر تشکیل کالوس و رویان داشتند. تیمار °C7 به‌مدت 2، 4 و 7 روز بیشترین درصد (در هفته سوم: به‌ترتیب 80، 78.34 و 76.67 درصد) و سرعت کالوس‌زایی (به‌ترتیب 7.85، 7.75 و 7.60 کالوس در هفته) و تیمار °C7 به‌مدت 7 روز بیشترین تولید رویان (0.57 رویان در هر بساک) را ایجاد کردند. تیمار °C30 به‌مدت 14 روز بیشترین درصد (در هفته سوم: 100%) و سرعت کالوس‌زایی (9.44 کالوس در هفته) را داشت. در حالی‌که تیمارهای °C32 به‌مدت 2 و3 روز و همچنین °C30 به‌مدت 14 روز بیشترین تعداد رویان به‌ازای هر بساک (به‌ترتیب 0.22، 0.20 و 0.18 رویان) را تولید کردند. استفاده از g L-1 30 مالتوز در ترکیب با تیمار °C30 به‌مدت14 روز بیشترین درصد (در هفته سوم: 91.66%) و سرعت کالوس‌زایی (8.94 کالوس در هفته) را ایجاد کرد در حالی‌که g L-1 30 مالتوز در ترکیب با تیمار °C7 به‌مدت 7 روز + پیش‌تیمارهای آزاسیتیدین و 2,4-D، بیشترین میانگین تعداد رویان به‌ازای هر بساک (0.55 رویان) را تولید کرد. نتایج این تحقیقات جهت استفاده در برنامه‌های اصلاحی کبر از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.
اثرات بیولوژیک اسانس‌ها و عصاره‌ها
مرضیه حجازی؛ رقیه نوروزی
چکیده
از گذشته تاکنون گیاهان و فرآورده‌های آنها به‌عنوان غذا و گیاه دارویی در تغذیه و درمان بیماری‌ها در انسان و حیوانات مورد استفاده قرار گرفته‌اند. با این حال در تصور عامه گیاهی بودن یک فرآورده دارویی و یا غذایی با عدم‌سمّیت و ایمنی آن برابر بوده است و اثرهای جانبی و سمّیت گیاهان و فرآورده‌های آنها کمتر مطالعه شده است. ازاین‌رو استفاده ...
بیشتر
از گذشته تاکنون گیاهان و فرآورده‌های آنها به‌عنوان غذا و گیاه دارویی در تغذیه و درمان بیماری‌ها در انسان و حیوانات مورد استفاده قرار گرفته‌اند. با این حال در تصور عامه گیاهی بودن یک فرآورده دارویی و یا غذایی با عدم‌سمّیت و ایمنی آن برابر بوده است و اثرهای جانبی و سمّیت گیاهان و فرآورده‌های آنها کمتر مطالعه شده است. ازاین‌رو استفاده از سیستمی که دربردارنده ملاحظات اخلاقی زیستی، سرعت، سادگی و در عین حال ملاحظات اقتصادی باشد، برای برآورد میزان سمّیت و تعیین LC50 گیاهان دارویی قبل از مصرف ضروریست. هدف این مطالعه بکارگیری آرتمیا سالینا به‌عنوان ارگانیسمی در ارزیابی سمّیت گیاهان دارویی و فرآورده‌های گیاهی و تعیین LC50 می‌باشد. هدف این مطالعه به کارگیری ارگانیسم Artemia salina در ارزیابی سمیت و LC50 برخی گیاهان دارویی بود. در این مطالعه میزان سمیت عصاره گیاهان دارویی گل‌محمدی (Rosa damascena Mill.)، خاکشیر (Descurainia sophia (L.) Schur)، آنغوزه (Ferula assa-foetida L.)، گل حسرت (Colchicum autumnale L.)، سیر (Allium sativum L.) و سرخدار (Taxus baccata L.) با تعیین شاخص LC50 با استفاده از آزمون Artemia salina مورد بررسی قرار گرفت. عصاره‌ها به روش ماسراسیون تهیه شدند. سیست‌های A. salina در آب دریای مصنوعی و در 27 درجه سانتی‌گراد تفریخ گردید و سپس لاروها در معرض عصاره گیاهان در غلظت‌های مختلف (10، 100 و 1000 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر) به مدت 24 ساعت قرار گرفتند. میزان غلظتی که نیاز است تا نیمی از لاروها را از بین ببرد (LC50) محاسبه گردید. میزان LC50 گیاهان خاکشیر، سیر، گل‌محمدی، سرخدار، گل حسرت و آنغوزه به‌ترتیب 4812، 3316، 997، 44.07، 10.44 و 2.37 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر به‌دست آمد. به‌طور کل نتایج نشان داد که تست A. salina می‌تواند به‌عنوان الگویی در تعیین شاخص LC50 برای آزمایش‌های سم‌شناسی فرآورده‌های گیاهی مورد استفاده قرار گیرد.
اثرات بیولوژیک اسانس‌ها و عصاره‌ها
سارا مسعود مقدم؛ جمشید مهرزاد؛ امیرحسین علیزاده قمصری؛ رضا بهاری کاشانی؛ جعفر سعیدی
چکیده
این آزمایش برای مقایسه اثرهای چهار افزودنی گیاهی تجاری و یک آنتی‌بیوتیک محرک رشد (ویرجینیامایسین) بر عملکرد، برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و فعالیت آنزیم‌های کبدی سرم جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 900 قطعه جوجه خروس گوشتی یک‌روزه (سویه راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار 30 قطعه‌ای مورد استفاده قرار گرفتند. ...
بیشتر
این آزمایش برای مقایسه اثرهای چهار افزودنی گیاهی تجاری و یک آنتی‌بیوتیک محرک رشد (ویرجینیامایسین) بر عملکرد، برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی خون و فعالیت آنزیم‌های کبدی سرم جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 900 قطعه جوجه خروس گوشتی یک‌روزه (سویه راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار و شش تکرار 30 قطعه‌ای مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره‌های حاوی نوی‌هرب®، بیوسنس® و بایواسترانگ® (هر یک به میزان 100 گرم در تن خوراک)، جیره دارای نوی‌گرو® (1000 گرم در تن خوراک) و جیره حاوی ویرجینیامایسین (100 گرم در تن خوراک) به‌عنوان کنترل مثبت بودند. مقدار خوراک مصرفی، وزن بدن، درصد تلفات، ضریب تبدیل غذایی و شاخص اروپایی مرغ گوشتی در دوره 1 تا 42 روزگی محاسبه شد. در سنین 28 و 42 روزگی، از چهار پرنده به ازای هر تکرار خون‌گیری بعمل آمده و فراسنجه‌های خونی شامل: غلظت پروتئین کل، اسید اوریک، آلبومین، گلوکز، تری‌گلیسرید، کلسترول، لیپوپروتئین کم‌چگالی (LDL)، لیپوپروتئین پرچگالی (HDL) و فعالیت آنزیم‌های گاما-گلوتامیل ترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز سرم اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که اثرهای افزودنی‌های گیاهی مورد آزمایش بر عملکرد و شاخص اروپایی مرغ گوشتی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک معنی‌دار نبود. غلظت فراسنجه‌های خون و فعالیت آنزیم‌های کبدی سرم در سنین 28 و 42 روزگی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. براساس این نتایج، افزودنی‌های مورد ارزیابی می‌توانند بدون اثرگذاری منفی بر عملکرد و فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم جوجه‌های گوشتی جایگزین مناسبی برای آنتی‌بیوتیک محرک رشد باشند.
اثرات بیولوژیک اسانس‌ها و عصاره‌ها
فریبا ظفرمند کاشانی؛ داریوش خادمی شورمستی
چکیده
مخاطرات زیست محیطی بسته‌بندی‌های بسپاری موجب افزایش تمایل به استفاده از پوشش‌های زیست‌تخریب‌پذیر چندسازه‌ای شده است. با توجه به محدودیت‌های استفاده از پاداکسنده‌ها و زیست‌پادهای مصنوعی، استفاده از فرآورده‌های طبیعی جایگزین توسعه یافته است. در این مطالعه اثرهای پاداکسندگی و ضدمیکروبی عصاره‌های الکلی آویشن شیرازی (Zataria multiflora ...
بیشتر
مخاطرات زیست محیطی بسته‌بندی‌های بسپاری موجب افزایش تمایل به استفاده از پوشش‌های زیست‌تخریب‌پذیر چندسازه‌ای شده است. با توجه به محدودیت‌های استفاده از پاداکسنده‌ها و زیست‌پادهای مصنوعی، استفاده از فرآورده‌های طبیعی جایگزین توسعه یافته است. در این مطالعه اثرهای پاداکسندگی و ضدمیکروبی عصاره‌های الکلی آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss.) و زیره سبز (Cuminum cyminum L.) در مقایسه با پروپیل گالات در پوشش زیست‌فعال بر ماندگاری گوشت مرغ ارزیابی شد. برای این منظور آزمایشی با 5 تیمار شامل فیله‌های مرغ فاقد پوشش (شاهد)، دارای پوشش کازئینات‌سدیم 8%، دارای پوشش کازئینات‌سدیم غنی شده با عصاره آویشن شیرازی (1.5%)، عصاره زیره‌سبز (1.5%) و پروپیل گالات (ppm100) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار به‌مدت 10 روز نگهداری در دمای یخچال اجرا شد. نتایج نشان داد که استفاده از پوشش کازئینات‌سدیم موجب کاهش شمار باکتری‌های هوازی مزوفیل و باکتری‌های سرماگرا، شاخص اسید تیوباربیتوریک، عدد پراکسید و مجموع ترکیب‌های ازته فرّار فیله‌ها طی این مدت نگهداری شد. بکارگیری عصاره‌های گیاهی و پروپیل گالات موجب افزایش کارایی پاداکسندگی و ضدمیکروبی پوشش زیست‌فعال شد. در پایان دوره نگهداری، کمترین میزان باکتری‌های هوازی مزوفیل و باکتری‌های سرماگرا و مجموع ترکیب‌های ازته فرّار در فیله‌های حاوی پوشش زیست‌فعال حاوی عصاره زیره (p <0.05) و کمترین میزان شاخص اسید تیوباربیتوریک و عدد پراکسید در فیله‌های حاوی پوشش زیست‌فعال حاوی عصاره آویشن شیرازی (p <0.05)دیده شد که تفاوت آماری معنی‌داری با پوشش فعال حاوی پروپیل گالات نداشت. بنابراین می‌توان از پوشش زیست‌فعال کازئینات‌سدیم حاوی عصاره‌های زیره سبز و آویشن شیرازی جهت افزایش زمان ماندگاری فیله مرغ در دمای یخچال حداقل به‌مدت 10 روز استفاده کرد.
زراعت و باغبانی
حانیه شب خیز؛ عبدالله جوانمرد؛ علی استادی؛ محمدرضا مرشدلو
چکیده
به‌منظور بررسی اثرهای کود زیستی مایکوروت و سطوح مختلف آبیاری بر درصد و ترکیب‌های اسانس آویشن دنایی (Thymus daenensis Celak.)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در گلخانه گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در سال 1399 اجرا شد. فاکتورها شامل تنش خشکی در چهار سطح بدون تنش (آبیاری ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثرهای کود زیستی مایکوروت و سطوح مختلف آبیاری بر درصد و ترکیب‌های اسانس آویشن دنایی (Thymus daenensis Celak.)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در گلخانه گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه مراغه در سال 1399 اجرا شد. فاکتورها شامل تنش خشکی در چهار سطح بدون تنش (آبیاری در حد ظرفیت مزرعه به‌عنوان شاهد)، تنش ملایم (آبیاری در 75% ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (آبیاری در 55% ظرفیت زراعی) و تنش شدید (آبیاری در 35% ظرفیت زراعی) و کود زیستی در دو سطح تلقیح و عدم تلقیح با مایکوروت بودند. نتایج نشان داد با افزایش سطح کم‌آبی، وزن تر و خشک برگ، وزن خشک ساقه و وزن خشک کل، محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل a، b، کل و درصد کلونیزاسیون ریشه به‌طور معنی‌داری کاهش یافتند. ولی میزان کاروتنوئید و درصد اسانس با افزایش تنش خشکی روند افزایشی را نشان دادند. بیشترین محتوی کاروتنوئید و درصد اسانس با کاربرد مایکوروت در تنش خشکی متوسط حاصل شد. تیمول، کارواکرول، پارا-سیمن، 8،1-سینئول، ای-کاریوفیلن، بورنئول، گاما-ترپینن و آلفا-پینن به‌عنوان اجزای غالب اسانس در تمامی تیمارها شناسایی شدند. بیشترین میزان تیمول در تنش خشکی ملایم و با کاربرد مایکوروت به‌دست آمد. همچنین بیشترین میزان کارواکرول به‌ترتیب در تنش‌های ملایم، متوسط و شدید و با تلقیح مایکوروت حاصل شد. به‌طور میانگین، با کاربرد کود زیستی مایکوروت میزان ترکیب‌های تیمول، کارواکرول، 1،8-سینئول، ای-کاریوفیلن، بورنئول و آلفا-پینن به‌ترتیب 4.19، 45.28، 15.93، 16.33، 14.15 و 3.78 درصد نسبت به عدم کاربرد این کود زیستی افزایش یافتند. به‌طور کلی نتایج نشان داد با افزایش سطح کم‌آبیاری، بعضی صفات موفولوژیک و فیزیولوژیک آویشن کاهش معنی‌داری پیدا کردند، ولی کاربرد کود زیستی مایکوروت توانست اثرات تنش خشکی را تعدیل و موجب بهبود رشد، درصد و کیفیت اسانس گیاه گردد. بنابراین، به نظر می‌رسد استفاده از کود زیستی مایکوروت به جای کودهای شیمیایی در راستای حصول اهداف کشاورزی پایدار در کشت آویشن قابل توصیه باشد.
زراعت و باغبانی
ارسلان پیروش؛ محمد علی شیخ محسنی؛ فاطمه نژادحبیب وش
چکیده
عناصر غذایی به‌عنوان مهمترین عامل مؤثر بر صفات مورفولوژیکی و ترکیب‌های ثانویه در گیاهان دارویی مطرح می‌باشند. روش تغذیه گیاه در جذب مؤثر این عناصر، اهمیت بسیاری دارد. به‌منظور ارزیابی تاثیر منابع مختلف نیتروژن شامل اوره، نانو کود نیتروژن و آمینواسیدها بر خصوصیات مورفولوژیکی و غلظت ترکیب‌های پلی‌فنولی گیاه سرخارگل (Echinacea ...
بیشتر
عناصر غذایی به‌عنوان مهمترین عامل مؤثر بر صفات مورفولوژیکی و ترکیب‌های ثانویه در گیاهان دارویی مطرح می‌باشند. روش تغذیه گیاه در جذب مؤثر این عناصر، اهمیت بسیاری دارد. به‌منظور ارزیابی تاثیر منابع مختلف نیتروژن شامل اوره، نانو کود نیتروژن و آمینواسیدها بر خصوصیات مورفولوژیکی و غلظت ترکیب‌های پلی‌فنولی گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea L.)، آزمایشی بر پایه فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 27 تیمار و چهار تکرار، انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل کود اوره در سه سطح 0، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار، محلول‌پاشی با نانوکودنیتروژن در سه سطح 0، 1 و 3 گرم در لیتر و محلول‌پاشی با آمینواسید تجاری فرمولایف در سه سطح 0، 1 و 3 گرم در لیتر بودند. صفات در زمان گلدهی کامل گیاه اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار وزن تر و خشک برگ و وزن تر ریشه در تیمار سه گرم در لیتر نانوکود نیتروژن و بیشترین مقدار وزن خشک اندام‌هوایی در تیمار ترکیبی یک گرم در لیتر نانوکود نیتروژن و سه گرم در لیتر آمینواسید به‌دست آمد. اکثر صفات گیاه در روش محلول‌پاشی با نانوکودنیتروژن و آمینواسید نسبت به کوددهی اوره افزایش یافتند. اثر کودهای مختلف نیتروژنی بر غلظت فنل کل گیاه نیز معنی‌دار شد. بیشترین میزان فنل کل مربوط به تیمار همزمان 200 کیلوگرم برهکتار اوره، 3 گرم در لیتر نانوکودنیتروژن و یک گرم در لیتر آمینواسید بود. به‌طور کلی نتایج نشان داد که تغذیه گیاه سرخارگل با کودهای نیتروژنی توانست صفات موفولوژیکی و غلظت فنل کل در گیاه را افزایش دهد.
اثرات بیولوژیک اسانس‌ها و عصاره‌ها
سرور اسفندیاری؛ مژگان مظهری؛ امیدعلی اسماعیلی پور؛ حسین دوماری
چکیده
به‌منظور ارزیابی خواص آنتی‌اکسیدانی پودر برگ گیاه دارویی شبدرترشک (Oxalis corniculata L.) و مقایسه اثر افزودن آن با ویتامین C بر عملکرد و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی یک آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه ذرت-سویا (شاهد)، جیره پایه + 250 میلی‌گرم در ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی خواص آنتی‌اکسیدانی پودر برگ گیاه دارویی شبدرترشک (Oxalis corniculata L.) و مقایسه اثر افزودن آن با ویتامین C بر عملکرد و کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی یک آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه ذرت-سویا (شاهد)، جیره پایه + 250 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره ویتامین C، جیره پایه + 0.5 درصد پودر برگ شبدر ترشک و جیره پایه + یک درصد پودر برگ شبدر ترشک بودند. جهت اعمال تنش گرمایی، جوجه‌ها از 25 تا 42 روزگی به‌مدت 8 ساعت در روز در معرض دمای 2±34 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. صفات عملکردی شامل مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب‌تبدیل غذایی در انتهای آزمایش اندازه‌گیری شدند. همچنین در پایان آزمایش، از هر تکرار دو پرنده به‌طور تصادفی انتخاب، کشتار و صفات مربوط به کیفیت گوشت اندازه‌گیری شدند. میزان ترکیب‌های فنولی کل در عصاره متانولی گیاه شبدرترشک، 11.73 میلی‌گرم گالیک اسید در هر گرم ماده خشک بود. درصد حذف رادیکال‌های آزاد (ارزیابی DPPH) و میزان ویتامین C این گیاه به‌ترتیب 46.36 درصد و 88 میلی‌گرم در هرگرم ماده خشک به‌دست آمد. مصرف یک درصد پودر برگ گیاه منجر به افزایش مصرف خوراک و وزن جوجه‌های گوشتی در مقایسه با شاهد شد (p <0.05). کمترین ضریب تبدیل خوراک در گروه یک درصد پودر برگ گیاه و ویتامین C مشاهده شد (p <0.05). بیشترین ظرفیت نگهداری آب و رطوبت گوشت در جوجه‌های تغذیه شده با پودر برگ شبدرترشک در مقایسه با شاهد مشاهده گردید (p <0.05). همه تیمارها منجر به کاهش افت پخت و افت خونابه گوشت در مقایسه با شاهد شدند (p <0.05). بنابر نتایج این آزمایش، تیمارهای جیره پایه + 250 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره ویتامین C و جیره پایه + یک درصد پودر برگ شبدرترشک توانستند موجب بهبود عملکرد رشد و برخی پارامترهای کیفیت گوشت جوجه‌های گوشتی تحت تنش گرمایی مفید شوند.
اثرات بیولوژیک اسانس‌ها و عصاره‌ها
زهرا تهامی؛ سید محمد حسینی؛ امین ولی‌زاده قلعه بیگ
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر مخلوط عصاره گیاهان دارچین (Cinnamomum cassia (L.) J.Presl)، نعناع (Mentha pulegium L.) و فلفل (Capsicum annuum L.) بر وزن نسبی اندام‌های داخلی و گوارشی، اسیدیته دستگاه گوارش، فراسنجه‌های خونی و خصوصیات استخوان درشت‌نی جوجه‌های گوشتی سویه راس 308، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار انجام گردید. تیمارهای ...
بیشتر
به‌منظور بررسی تأثیر مخلوط عصاره گیاهان دارچین (Cinnamomum cassia (L.) J.Presl)، نعناع (Mentha pulegium L.) و فلفل (Capsicum annuum L.) بر وزن نسبی اندام‌های داخلی و گوارشی، اسیدیته دستگاه گوارش، فراسنجه‌های خونی و خصوصیات استخوان درشت‌نی جوجه‌های گوشتی سویه راس 308، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار انجام گردید. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه، جیره پایه+500 میلی‌گرم در کیلوگرم اکسی‌تتراسایکلین، جیره پایه+50 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره مخلوط، جیره پایه+100 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره مخلوط و جیره پایه+200 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره مخلوط بودند. بعد از 42 روز پرورش جوجه‌ها با عصاره مخلوط، نمونه‌گیری به‌منظور ارزیابی صفات موردنظر انجام شد. نتایج نشان داد مصرف 100 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره مخلوط سبب افزایش وزن پانکراس و قلب، طول نسبی ایلئوم و ژژنوم و وزن و طول نسبی استخوان درشت‌نی و کاهش معنی‌دار اسیدیته دئودنوم و ژژنوم نسبت به شاهد شد (0.05>p ). نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی بر روی غلظت عناصر خون جوجه‌های گوشتی تأثیرگذار نبودند، اما میزان عناصر منیزیم و فسفر استخوان درشت‌نی تحت‌تأثیر (0.05>p ) 50 و 100 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره مخلوط قرار گرفتند. بر اساس یافته‌های این مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که مصرف 100 میلی‌گرم در کیلوگرم عصاره مخلوط با افزایش طول و وزن نسبی اندام‌های گوارشی و کاهش اسیدیته دستگاه گوارش سبب بهبود عملکرد جوجه‌های گوشتی می‌شود.
زراعت و باغبانی
عسکر قنبری عدیوی؛ سینا فلاح؛ مجتبی کریمی؛ زهرا لری گوئینی
چکیده
به‌منظور ارزیابی پاسخ تولید زرین‌گیاه (Dracocephalum kotschyi Boiss.) به کودهای دامی و شیمیایی آزمایشی به‌صورت اسپیلت پلات در زمان با سه تکرار در سال‌های 1397 و 1398 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (بدون کود)، کود شیمیایی، و سطوح مختلف (100، 143 و 250 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) از هر یک از کودهای مرغی (PM100، PM143، PM250)، گوسفندی (SM100، SM143، SM250) و گاوی (CM100، ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی پاسخ تولید زرین‌گیاه (Dracocephalum kotschyi Boiss.) به کودهای دامی و شیمیایی آزمایشی به‌صورت اسپیلت پلات در زمان با سه تکرار در سال‌های 1397 و 1398 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (بدون کود)، کود شیمیایی، و سطوح مختلف (100، 143 و 250 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) از هر یک از کودهای مرغی (PM100، PM143، PM250)، گوسفندی (SM100، SM143، SM250) و گاوی (CM100، CM143، CM250) بودند. صفات شامل رنگیزه‌های فتوسنتزی، شاخص سطح‌برگ، زیست‌توده گیاهی و درصد و عملکرد اسانس بررسی شدند. اثر کود، چین و اثر متقابل کود در چین بر همه صفات معنی‌دار شد. در چین اول، تیمار PM250 رنگدانههای فتوسنتزی بیشتری در مقایسه با کود شیمیایی تولید نمود. همچنین، تیمارهای SM100 و CM100، کلروفیل a و کلروفیل کل بالاتری را در مقایسه با کود شیمیایی موجب شدند. در چین دوم، میانگین رنگدانههای فتوسنتزی در تیمارهای کود دامی بر کود شیمیایی برتری نداشت. در چین اول، سطح بالای انواع کودهای دامی شاخص سطح برگ بالاتری در مقایسه با کود شیمیایی داشتند ولی در چین دوم، سطح متوسط و بالای کود مرغی و سطح بالای کود گوسفندی دارای این برتری بودند. در چین اول، همه تیمارهای کودهای دامی به استثنای CM100 زیست‌توده گیاهی مشابه با کود شیمیایی تولید کردند ولی در چین دوم، تیمار PM143 زیست توده بالاتری در مقایسه با کود شیمیایی تولید نمود. در چین اول، میزان اسانس تیمار SM250 در مقایسه با کود شیمیایی برتری معنی‌داری داشت. در چین اول، بیشترین عملکرد اسانس با سطح بالای انواع کودهای دامی به‌دست آمد اما در چین دوم، اختلاف معنی‌داری بین عملکرد اسانس سطوح مختلف کودهای دامی با کود شیمیایی مشاهده نشد. به‌طور کلی، نتیجهگیری می‌شود سطح بالای کود مرغی با ایجاد شرایط مطلوب رشد گیاهی جایگزین مطلوبی برای کود شیمیایی در کشت گیاه دارویی زرین‌گیاه به‌شمار میرود.
به‌زراعی و به‌نژادی
نیما خالدی؛ عباس ده شیری؛ فرشید حسنی
چکیده
این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر بیوپرایمینگ با تعدادی از جدایه‌های بومی قارچ Trichoderma harzianum روی شاخص‌های جوانه‌زنی و بنیه بذر یک توده بومی زیره سبز (Cuminum cyminum L.) انجام شد. همچنین تأثیر آنزیم‌های خارج سلولی تولیدشده توسط این جدایه‌ها به‌عنوان الیسیتور بر تولید و انباشت متابولیت‌های ثانویه در گیاهچه‌های حاصل از بذرهای بیوپرایم شده ...
بیشتر
این مطالعه به‌منظور بررسی تأثیر بیوپرایمینگ با تعدادی از جدایه‌های بومی قارچ Trichoderma harzianum روی شاخص‌های جوانه‌زنی و بنیه بذر یک توده بومی زیره سبز (Cuminum cyminum L.) انجام شد. همچنین تأثیر آنزیم‌های خارج سلولی تولیدشده توسط این جدایه‌ها به‌عنوان الیسیتور بر تولید و انباشت متابولیت‌های ثانویه در گیاهچه‌های حاصل از بذرهای بیوپرایم شده بررسی شد. براساس نتایج، تمام جدایه‌های T. harzianumقادر به تولید آنزیم‌های آمیلاز، پروتئاز، سلولاز، زایلاناز، کیتیناز و لیپاز بودند. نتایج همچنین نشان داد که بیوپرایمینگ بذر زیره سبز به‌طور قابل‌توجهی روی شاخص‌های بنیه و جوانه‌زنی بذر تأثیر گذاشته و موجب بهبود کیفیت و سلامت بذر و گیاهچه شد. در این مطالعه، اسانس گیاهچه‌های حاصل از بذرهای بیوپرایم شده به روش تقطیر با آب استخراج و ترکیبات شیمیایی آن با استفاده از روش‌های کروماتوگرافی گازی و کروماتوگرافی گازی متصل به طیف‌سنج جرمی شناسایی شدند. نتایج نشان داد که ترکیب‌های اصلی شناسایی شده شامل بتا-پینن، پارا-سیمن، لیمونن، گاما-ترپینن، ترپینن-4-اُل، آلفا-ترپینئول، کومین آلدهید و بتا-فارنزن بودند. همچنین قارچ T. harzianumو آنزیم‌های ترشح شده توسط آن به‌عنوان الیسیتور موجب افزایش بیان ژن‌های مرتبط با تولید و انباشت متابولیت‌های ثانویه در زیره سبز شدند. این اولین گزارش در مورد تأثیر بیوپرایمینگ بذر با جدایه‌های بومی قارچ T. harzianum روی ترکیب‌های اسانس گیاهچه‌های زیره سبز می‌باشد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که مقدار آنزیم‌های خارج سلولی ترشح شده توسط جدایه‌های T. harzianum متفاوت است و روی میزان تولید و انباشت متابولیت‌های ثانویه در زیره سبز تأثیر می‌گذارد.
زراعت و باغبانی
فاطمه سالارپور غربا؛ حسن فرحبخش
چکیده
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی کیتوزان بر ویژگیهای مختلف فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی (پرولین، پروتئین، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و درصد و عملکرد اسانس) و عملکرد ماده خشک آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه لاله‌زار، بردسیر، استان کرمان در ...
بیشتر
به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی کیتوزان بر ویژگیهای مختلف فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی (پرولین، پروتئین، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و درصد و عملکرد اسانس) و عملکرد ماده خشک آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه لاله‌زار، بردسیر، استان کرمان در سال 1398 به مرحله اجرا درآمد. تنش خشکی در چهار سطح (35، 50، 65 و 80 درصد تخلیه رطوبت قابل دسترس) و غلظت کیتوزان در پنج سطح (0، 0.2، 0.5، 1 و 1.5 گرم کیتوزان بر لیتر استیک اسید) به‌ترتیب به‌عنوان فاکتورهای اصلی و فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث افزایش معنی‌دار پرولین، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و درصد و عملکرد اسانس و کاهش معنی‌دار عملکرد ماده خشک شد. با افزایش غلظت کیتوزان پرولین، آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان، عملکرد ماده خشک و درصد اسانس افزایش معنی‌داری نشان دادند که منتج به افزایش معنی‌دار عملکرد اسانس به عنوان مهمترین شاخص کیفیت در گیاه آویشن باغی شد. پروتئین و آنزیم گایاکول پراکسیداز تحت تأثیر محلول‌پاشی کیتوزان قرار نگرفتند. به‌طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که غلظت‌های بالاتر کیتوزان (1.5 گرم کیتوزان بر لیتر استیک اسید) در رفع آسیب‌های ناشی از تنش خشکی و حصول عملکرد بالاتر نقش مؤثرتری داشتند.
