نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان، مرکز تحقیقات فیزیولوژی کاربردی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
2 کارشناس ارشد، گروه زیست‌شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان
3 دانشیار، گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
چکیده
دیابت یک ناهنجاری متابولیکی است که با هیپرگلیسمی ناشی از نقص در ترشح انسولین، عمل انسولین و یا هر دو مشخص می‌شود. گردو (Juglans regia L.) در طب سنتی ایران برای درمان دیابت کاربرد داشته است. به‌طوری که در این مطالعه اثر کاهندگی قند خون توسط عصاره برگ گردو در موش‌های صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق 18 موش صحرایی نر سفید با وزن متوسط 220-180 گرم به‌طور تصادفی در سه گروه 6تایی تقسیم شدند: گروه اول (کنترل غیر دیابتی)، گروه دوم (کنترل دیابتی) و گروه سوم (رت‌های دیابتی تیمار شده با عصاره برگ گردو به میزان 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن). تزریقات به صورت درون صفاقی انجام شد. قبل از خون‌گیری، رت‌ها برای 16 ساعت ناشتا بوده و بعد نمونه خون ناشتا در لوله‌های هپارینه جمع‌‌آوری شد. خون‌گیری از سینوس اوربیتال برای تعیین میزان قند و سایر فاکتورهای خونی انجام گردید. پس از خون‌گیری در پایان دوره آزمایشی، پانکراس رت‌ها از بدن خارج و مقاطع بافتی تهیه و اندازه جزایر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حکایت از تفاوت معنی‌دار قند و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه دیابتی تیمار شده با عصاره گردو نسبت به گروه دیابتی داشت (05/0P<). در بررسی هیستومورفولوژیک جزایر پانکراسی نشان داد که اندازه جزایر در میان گروه‌های آزمایشی متفاوت است. میانگین اندازه جزایر در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با سایر گروه‌ها تفاوت معنی‌داری را نشان داد (05/0p<). این تحقیق نشان‌داد که استفاده از عصاره گردو می‌تواند بر بازسازی و ترمیم جزایر پانکراسی آسیب‌دیده در رت‌های دیابتی مؤثر باشد. عصاره میزان تکثیر سلولی را افزایش می‌دهد. به‌طوری که به‌نظر می‌رسد افزایش اندازه جزایر در نتیجه تکثیر سلول‌های باقی مانده در جزایر صورت می‌گیرد که تأثیر این عصاره می‌تواند به دلیل وجود فلاونوئیدها و خواص آنتی‌اکسیدانی آنها باشد.
کلیدواژه‌ها
)