همکاری با انجمن علمی گیاهان دارویی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار، بخش تحقیقات گیاهان دارویی و محصولات فرعی، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور

2 استاد، بخش تحقیقات گیاهان دارویی و محصولات فرعی، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور

3 کارشناس ارشد، بخش تحقیقات گیاهان دارویی و محصولات فرعی، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور

4 دانشیار، بخش تحقیقات گیاه‌شناسی، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور

5 مربی پژوهشی، بخش تحقیقات گیاه‌شناسی، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور

6 کارشناس، بخش تحقیقات گیاهان دارویی و محصولات فرعی، مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور

7 کارشناس ارشد، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس

چکیده

گونه Hypericum از جنس‌های مهم گیاهان دارویی محسوب می‌شود. در حال حاضر در ایران 17 گونه گیاه علفی، چندساله و درختچه‌ای هیپریکوم (گل‌راعی) وجود دارد که سه گونه آن انحصاری ایران هستند. این تحقیق جهت بررسی میزان ترکیب هیپریسین در 9 گونه گل‌راعی انجام شد. پس از جمع‌آوری و آماده‌سازی گیاه (جدا کردن گل و برگ) اقدام به تهیه عصاره آن در دو مرحله با حلال‌های کلروفرم و متانول به‌وسیله دستگاه سوکسله گردید و بعد مواد استخراجی توسط دستگاه HPLC مورد بررسی قرار گرفتند. فاز متحرک شامل متانول 68%، اتیل‌استات 20% و سدیم هیدروسولفات (1/0 مول) 12% و فاز ثابت، C18 بود. دتکتور مورد استفاده UV بود که در 590 نانومتر تنظیم گردید. اندامهای مختلف گونه H. androsaemum L. به‌طورکلی فاقد ترکیب هیپریسین بودند. میزان ترکیب هیپریسین در عصاره گل گونه H. apricum Kar. & Kir. 061/0% و در عصاره برگ آن 005/0% بود. در عصاره گل H. armenum Jaub. & Spach، 003/0% هیپریسین وجود داشت. برای گونه H. asperulum Jaub. & Spach، میزان هیپریسین در عصاره گل 025/0%، برگ 004/0% و ساقه 003/0% بود. در عصاره گلهای گونه‌های H. hirsutum L. و H. linarioides Boss. 007/0% و  H. vermiculare Boiss. & Hausskn. 005/0% هیپریسین وجود داشت. گونه H. tetrapterum Fries در عصاره گل 083/0%، برگ 014/0% و ساقه 001/0% هیپریسین داشت و گونه H. perforatum L. در عصاره گل حاوی 124/0%، برگ 028/0% و ساقه 003/0% هیپریسن بود.

کلیدواژه‌ها

- جایمند، ک.، رضایی، م.ب.، مظفریان، و.ا.، آزادی، ر.، نادری حاجی باقرکندی، م.، مشکی‌زاده، س. و گلی‌پور، م.، 1386. اندازه‌گیری میزان ترکیب هیپریسین در برگ و گل 8 گونه Hypericum. گیاهان دارویی، 25(7): 55-49.
- رضایی، م.ب.، جایمند، ک.، نوروزی، ح. و نادری، م.، 1380. بررسی میزان ترکیب هایپریسین در گونه‌های گل‌راعی. پژوهش و سازندگی (در منابع طبیعی)، 14(2): 97-94.
- لباسچی، م.ح.، و شریفی عاشورآبادی، ا.، 1380. تغییرات هیپریسین در رویشگاه‌های مختلف گل‌راعی. تحقیقات گیاهان دارویی و معطر ایران، 11: 101-87.
- نقدی بادی، ح. ع.، ضیایی، س.ع.، میرجلیلی، م.ح.، اهوازی، م.، خلیقی سیگارودی، ف.، حبیبی خانیانی، ب. و فراهانی، ا.، 1383. تغییرات عملکرد کمّی و میزان هیپریسین توده‌های مختلف گیاه دارویی هوفاریقون. گیاهان دارویی، 11(3): 67-59.
- Barnes, J., Anderson, L.A. and Phillipson, D., 2001. St. John's Wort (Hypericum perforatum L.): a review of its chemistry, pharmacology and clinical properties. Journal of Pharmacy and Pharmacology, 53(5):583-600.
- Briskin, D.P., 2000. Medicinal plants and phytomedicines. Linking plant biochemistry and physiology to human health. Plant Physiology, 124(2): 507-514.
- Butterweck, V., Jurgenliemk, G., Nahrstedt, A. and Winterhoff, H., 2000. Flavonoids from hypericum show antidepressant activity in the forced swimming test. Planta Medica, 66: 3-6.
- Cameron, D.W. and Raverty, W.D., 1976. Pseudohypericin and other phenan-throperilene quinones. Australian Journal of Chemistry, 29: 1523-1533.
- Chatterjee, S.S., Bhattacharya, S.K., Wonnemann, M., Singer, A. and Müller, W.E., 1998. Hyperforin as a possible antidepressant component of hypericum extracts. Life Sciences, 63(6): 499-510.
- Falk, H., 1999. From the photosensitizer hypericin to the photoreceptor stentorin-the chemistry of phenanthroperylene quinines. Angewandte Chemie International Edition, 38(21): 3116-3136.
- Gadzovska, S., Maury, S., Ounnar, S., Righezza, M., Kascakova, S., Refregiers, M., Spasenoski, M., Joseph, C. and Hagege, D., 2005. Identification and quantification of hypericin and pseudohypericin in different Hypericum perforatum L. in vitro cultures., Plant Physiology and Biochemistry, 43(6): 591-601.
- Greeson, J.M., Sanford, B. and Monti, A.D., 2001. St. John’s wort (Hypericum perforatum), a review of the current pharmacological, toxicological and clinical literature. Psychopharmacology, 153(4): 402-414.
- Jensen, K.I.N., Gaul, S.O., Specht, E.G. and Doohan, D.J., 1995. Hypericin content of Nova Scotia biotypes of Hypericum perforatum L. Canadian Journal of Plant Science, 75(4): 923-926.
- Kirakosyan, A., Hayashi, H., Inoue, K., Charchoglyan, A. and Varda-petyan, H., 2000. Stimulation of the production of hypericins by mannan in Hypericum perforatum shoot cultures. Phytochemistry, 53(2): 345-348.
- Kirakosyan, A.B., Vardapetyan, R.R., Charchoglyan, A.G., Yamamoto, H., Hayashi, H. and Inoue, K., 2001. The effect of cork pieces on pseudohypericin production in cells of Hypericum perforatum shoots. Russian Journal of Plant Physiology, 48(6): 816-819.
- Meruelo, D., Lavie, G. and Lavie, D., 1988. Therapeutic agents with dramatic antiretroviral activity and little toxicity and effective doses: aromatic polycyclic diones hypericin and pseudohypericin. Proceedings of the National Academy of Sciences, 85(14): 5230-5234.
- Sirvent, T. and Gibson, D., 2002. Induction of hypericins and hyperforin in Hypericum perforatum L. in response to biotic and chemical elicitors. Physiological and Molecular Plant Pathology, 60(6): 311-320.
- Southwell, J.A. and Campbel, M.H., 1991. Hypericin content variation in Hypericum perforatum L. in Australia. Phytochemistry, 30: 475-478.
- Walker, T.S., Bais, H.P. and Vivanco, M.J., 2002. Jasmonic acid-induced hyperi-cin production in cell suspension cultures of Hypericum perforatum L. (St. John’s wort). Phytochemistry, 60(3): 289-293.