دلشاد حسامی؛ فاطمه غفاری فر؛ عبدالحسین دلیمی اصل؛ وحید نصیری؛ عزت الله قاسمی؛ اوغل نیاز جرجانی
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.44.93.1.1576.111 لیشمانیوز جلدی از بیماری‌های اندمیک و شایع در بعضی از نقاط کشورمان می‌باشد. استفاده از ترکیب‌های آنتی‌موان پنج ظرفیتی به‌عنوان داروهای خط اول درمان لیشمانیازیس جلدی همراه با محدودیت‌ها و عوارض جانبی متعدد است. داروهایی با منشأ گیاهی می‌توانند جایگزین مناسبی باشند. به همین منظور در این ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.44.93.1.1576.111 لیشمانیوز جلدی از بیماری‌های اندمیک و شایع در بعضی از نقاط کشورمان می‌باشد. استفاده از ترکیب‌های آنتی‌موان پنج ظرفیتی به‌عنوان داروهای خط اول درمان لیشمانیازیس جلدی همراه با محدودیت‌ها و عوارض جانبی متعدد است. داروهایی با منشأ گیاهی می‌توانند جایگزین مناسبی باشند. به همین منظور در این پژوهش تأثیر اسانس بنه (Pistacia atlantica Desf.) که از گیاهان بومی کشور است بر رشد لیشمانیای ماژور در شرایط in vivo و in vitro بررسی شد. ابتدا اسانس بنه با رقت‌های mg/ml 1.50 تا 1.3200 بر پروماستیگوت‌های لیشمانیای ماژور، ماکروفاژهای غیر آلوده و ماکروفاژهای آلوده به آماستیگوت انگل در شرایط in vitro با آزمون‌های MTT و فلوسایتومتری بررسی شد. میزان دوز مؤثر IC50 بر روی پروماستیگوت‌های سوش استاندارد لیشمانیا ماژور (MRHO/IR/75/ER)، مشخص گردید. اسانس بنه به‌صورت پمادی برای درمان استفاده شد. سپس موش‌های نژاد BALB/c به 3 گروه 5تایی تحت درمان با اسانس بنه به‌صورت پمادی و گروه درمان با گلوکانتیم به‌صورت تزریقی و گروه کنترل بدون درمان چهار هفته درمان، یک‌بار در روز در یک زمان مشخص انجام شد و برای بررسی میزان تأثیر دارو هر هفته قطر زخم، وزن موش‌ها و میزان مرگ و میر موش‌ها بررسی شد. به‌طوری که اسانس به‌صورت پمادی از افزایش قطر زخم‌ها جلوگیری کرد. نتایج فلوسایتومتری نشان داد که بنه توانست در 10% پروماستیگوت‌ها ایجاد آپوپتوز کند. نتایج بدست‌آمده نشان داد اسانس بنه در از بین بردن لیشمانیای ماژور در ماکروفافاژ و محیط کشت فعالیت ضد لیشمانیایی مطلوبی دارد. همچنین میزان بقاء موش‌هایی که تحت درمان قرار گرفتند با گروه کنترل اختلاف معنی‌داری داشت.
عبدالحسین دلیمی؛ محسن اربابی؛ راضی ناصری‌فر
چکیده
لیشمانیازیس جلدی یک بیماری عفونی آندمیک و از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از کشورها ازجمله ایران می‌باشد. به‌دلیل عدم وجود واکسن مؤثر بروز بیماری در اکثر نقاط دنیا رو به افزایش است. استفاده از ترکیب‌های آنتی‌موان پنج ظرفیتی به‌عنوان داروهای خط اول درمان، همراه با محدودیت‌ها و عوارض جانبی متعددی می‌باشد. از این رو نیاز ...
بیشتر
لیشمانیازیس جلدی یک بیماری عفونی آندمیک و از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از کشورها ازجمله ایران می‌باشد. به‌دلیل عدم وجود واکسن مؤثر بروز بیماری در اکثر نقاط دنیا رو به افزایش است. استفاده از ترکیب‌های آنتی‌موان پنج ظرفیتی به‌عنوان داروهای خط اول درمان، همراه با محدودیت‌ها و عوارض جانبی متعددی می‌باشد. از این رو نیاز به ساخت داروهای جدید ارزان، قابل دسترس و با عوارض کم جهت جایگزینی ترکیب‌های شیمیایی موجود کاملاً احساس می‌گردد. داروهای با منشأ گیاهی می‌تواند به مرور جایگزین مناسبی باشد. به همین منظور در پژوهش حاضر، تأثیر دو گیاه بومی درمنه Artemisia sieberi Besser و تشنه‌داری Scrophularia striata Boiss. بر رشد لیشمانیا ماژور در شرایط In vitro مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور غلظت‌های مختلف عصاره آبی گیاه درمنه و تشنه‌داری در شرایط In vitro روی رشد پروماستیگوت‌های لیشمانیا ماژور در داخل پلیت و رشد آماستیگوت‌ها در ماکروفاژها مورد بررسی قرار گرفت. طبق یافته‌های این بررسی، پروماستیگوت‌های لیشمانیا ماژور در محیط کشت RPMI تحت تأثیر غلظت‌های 20% و 25% درمنه، در همان روز اول به‌طور کامل از بین رفتند. در حالی‌که تشنه‌داری در غلظت 25% و در روز سوم باعث مرگ انگل گردید. کاهش رشد انگل در محیط کشت RPMI تحت تأثیر درمنه در هر 3 غلظت به‌طور معنی‌داری بیشتر از تشنه‌داری بود. غلظت‌های 20% درمنه در روز دوم و غلظت 25% تشنه‌داری در روز سوم باعث از بین بردن کامل آماستیگوت‌های لیشمانیا ماژور درون ماکروفاژ گردید.
