سحر صیاد؛ نادر حسنزاده؛ ابوالقاسم قاسمی؛ عیسی ناظریان
چکیده
بهمنظور کنترل عامل باکتریایی پوسیدگی نرم گیاه زینتی سینگونیوم (Pectobacterium carotovorum)، تعدادی اسانس و آنتیبیوتیک در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد بررسی قرار گرفتند. در سطح آزمایشگاه پس از تعیین حداقل میزان بازداری و تهیه رقتهای مختلف شش اسانس مورد استفاده به نامهای آویشن، مرزه، زنیان، اکالیپتوس، شوید و زیره سبز، اسانس آویشن در ...
بیشتر
بهمنظور کنترل عامل باکتریایی پوسیدگی نرم گیاه زینتی سینگونیوم (Pectobacterium carotovorum)، تعدادی اسانس و آنتیبیوتیک در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد بررسی قرار گرفتند. در سطح آزمایشگاه پس از تعیین حداقل میزان بازداری و تهیه رقتهای مختلف شش اسانس مورد استفاده به نامهای آویشن، مرزه، زنیان، اکالیپتوس، شوید و زیره سبز، اسانس آویشن در غلظت خالص با 15 میلیمتر هاله بازدارندگی و از بین رقتهای مختلف دو آنتیبیوتیک اریترومایسین و استرپتومایسین، آنتیبیوتیک اریترومایسین با غلظت mg/disk15 با 15 میلیمتر هاله بازدارندگی دارای بیشترین تأثیر علیه باکتری عامل پوسیدگی نرم در مقایسه با سایر ترکیبها بودند. هاله بازدارنده تشکیل شده در رقت mg/ml400 اریترومایسین، 5-3 میلیمتر و بهطور تقریبی مشابه با هاله تشکیل شده با رقت mg/ml01/0 اسانس آویشن در سطح آزمایشگاه بود. بعکس، در شرایط گلخانه در بین رقتهای مناسب بکار رفته، اریترومایسین در رقت mg/ml400 با میزان رشد ریشه 70 میلیمتر و میزان متوسط 3 میلیمتر پوسیدگی نسبت به رقت mg/ml01/0 اسانس آویشن که بهترتیب بهطور متوسط 32 و 7 میلیمتر میزان رشد و پوسیدگی ریشه بود و در مقایسه با سایر تیمارها هم از بیشترین کارآیی برخوردار بود که این موضوع نشاندهنده تأثیر مثبت هر دو ماده اریترومایسین و اسانس آویشن در کنترل بیماری میباشد.
مهدی مهرآبادی؛ فرید شریعتمداری؛ محمدامیر کریمی ترشیزی
چکیده
این تحقیق به منظور بررسی اثر آنتیبیوتیک محرک رشد، عصاره گیاهی آویشن باغی (آنتیبیوفین) و پروبیوتیک در جیره حاوی جو بر عملکرد جوجههای گوشتی انجام شد. به مدت چهار هفته از (14 تا 42 روزگی) با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی ...
بیشتر
این تحقیق به منظور بررسی اثر آنتیبیوتیک محرک رشد، عصاره گیاهی آویشن باغی (آنتیبیوفین) و پروبیوتیک در جیره حاوی جو بر عملکرد جوجههای گوشتی انجام شد. به مدت چهار هفته از (14 تا 42 روزگی) با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تیمار، 4 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره حاوی 20% جو (شاهد)، 2) جو + عصاره آویشن باغی (1/0% آنتیبیوفین)، 3) جو + پروبیوتیک (گالیپرو g/kg 250/0)، و 4) جو + آنتیبیوتیک (ppm 15 ویرجینامایسین) در نظر گرفته شد. در تمامی جیرههای حاوی جو از آنزیم استفاده شد. وزن بدن، ضریب تبدیل، مصرف خوراک، کیفیت لاشه بدن، میزان کلسترول و تریگلیسرید خون، و SRBC بهعنوان شاخص سنجش سیستم ایمنی شاخصهای اندازهگیری شده در طول این آزمایش بودند. نتایج نشان داد که خوراک مصرفی در بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنیداری ندارد، اما تفاوت میانگینهای وزن بدن در 42 روزگی معنیدار بود (05/0>P)، بهطوریکه تیمار آنتیبیوتیک بالاترین و تیمار حاوی فقط جو پایینترین وزن بدن را نشان داد. ضریب تبدیل 42 روزگی در بین تیمارهای آزمایشی معنیدار بود، بهطوریکه تیمار جو (حاوی فقط آنزیم) بالاترین و تیمار آنتیبیوتیک و آنتیبیوفین کمترین ضریب تبدیل را نشان داد. تیمارهای آزمایشی اثری بر کیفیت و اجزای تشکیلدهنده لاشه نداشتند. تحریک سیستم ایمنی بهوسیله تیمارها در دو مرحله ارزیابی گردید و مشخص شد که عیار آنتیبادی بر علیه گلبول قرمز گوسفند در تیمارهای دارای پروبیوتیک در نوبت دوم خونگیری بالاتر از سایر تیمارهاست (05/0>P). سطح کلسترول و تریگلیسرید سرم نیز تحت تأثیر تیمارها قرار گرفت و تیمار حاوی گیاهان دارویی کمترین مقدار کلسترول و تیمار حاوی آنتیبیوتیک بیشترین سطح تریگلیسرید را نشان داد. بنابراین با توجه به نتایج بدستآمده در این آزمایش، میتوان نتیجه گرفت که استفاده از گیاهان دارویی و پروبیوتیک در مقاسیه با آنتیبیوتیک تأثیر منفی جو را تا حدی کاهش میدهد.
