به‌زراعی و به‌نژادی
پروانه یاری؛ رقیه امینیان؛ امیرحسین کشتکار؛ هدایت باقری؛ سودابه مفاخری
چکیده
گیاه شنگ علاوه‌بر مصرف خوراکی به دلیل داشتن بسیاری از ترکیب‌های مفید دارای خواص دارویی متعدد می‌باشد. یکی از این ترکیب‌های شناسایی شده اینولین می‌باشد که در ریشه این گیاه وجود دارد. برای بررسی تأثیر تنش کم‌آبی و اثر رایزوباکتری تقویت‌کننده رشد (Bacillus subtilis) بر میزان اینولین و صفات مورفولوژیک ریشه در برخی ژنوتیپ‌های گیاه شنگ (Tragopogon ...
بیشتر
گیاه شنگ علاوه‌بر مصرف خوراکی به دلیل داشتن بسیاری از ترکیب‌های مفید دارای خواص دارویی متعدد می‌باشد. یکی از این ترکیب‌های شناسایی شده اینولین می‌باشد که در ریشه این گیاه وجود دارد. برای بررسی تأثیر تنش کم‌آبی و اثر رایزوباکتری تقویت‌کننده رشد (Bacillus subtilis) بر میزان اینولین و صفات مورفولوژیک ریشه در برخی ژنوتیپ‌های گیاه شنگ (Tragopogon spp.)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل با سه عامل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه بوعلی سینا در سال 1399 انجام شد. عامل اول، آبیاری در دو سطح بدون تنش (100% ظرفیت زراعی) و تنش کم آبیاری (50% ظرفیت زراعی)، عامل دوم، ژنوتیپ در 15 سطح (ژنوتیپ‌های مختلف شنگ) و عامل سوم، رایزو باکتری تقویت‌کننده رشد در دو سطح تلقیح با باکتری B. subtilis و عدم تلقیح با باکتری در نظر گرفته شد. صفات طول، سطح، حجم، قطر، وزن و میزان اینولین در ریشه‌های گیاه اندازه‌گیری شدند. نتایج نشان داد که اثر برهمکنش آبیاری، ژنوتیپ و باکتری بر تمام صفات مورد بررسی معنی‌دار شد. تنش کم‌آبی در بیشتر ژنوتیپ‌ها باعث افزایش طول، سطح و حجم ریشه شد ولی وزن ریشه و میزان اینولین در اثر تنش کم آبیاری کاهش یافت. اثر تلقیح با باکتری در ژنوتیپ‌ها متفاوت بود. ژنوتیپ ایرانی شماره 11 (کبودر آهنگ) بیشترین میزان اینولین را در سطوح مختلف تنش و B. subtilis به خود اختصاص داد و پس از آن ژنوتیپ ایتالیایی شماره 4 در شرایط بدون تنش در هر دو سطح باکتری بیشترین مقدار را داشت. به‌طور کلی، تنش باعث کاهش میزان اینولین در ریشه گیاه شد، ولی اثر تلقیح با B. subtilis به نوع ژنوتیپ بستگی داشت.
صادق پورمرادی؛ علی اعلمی؛ مسعود اصفهانی
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.36.376.101.3.1578.41 به‌منظور ارزیابی میزان و درجه پلیمریزاسیون اینولین، عملکرد ریشه تر و اینولین 15 توده و رقم کاسنی (Cichorium intybus L.) بومی و وارداتی، آزمایشی در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ایستگاه تحقیقات خشکه‌داران استان مازندران در سال‌های 97-1395 اجرا شد. ماده گیاهی پژوهش، شامل 13 توده داخلی و ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.36.376.101.3.1578.41 به‌منظور ارزیابی میزان و درجه پلیمریزاسیون اینولین، عملکرد ریشه تر و اینولین 15 توده و رقم کاسنی (Cichorium intybus L.) بومی و وارداتی، آزمایشی در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ایستگاه تحقیقات خشکه‌داران استان مازندران در سال‌های 97-1395 اجرا شد. ماده گیاهی پژوهش، شامل 13 توده داخلی و دو رقم وارداتی از جنس کاسنی بود. در سال دوم آزمایش، در انتهای مرحله رزت، ریشه‌ها برداشت، توزین و محاسبات مربوطه انجام شد. عصاره‌گیری نمونه‌ها به روش استخراج آبی انجام شد، سپس قند کل و قند احیاءکننده نمونه‌ها اندازه‌گیری و میزان و درجه پلیمریزاسیون اینولین نمونه‌ها محاسبه گردید. مقایسه میانگین‌ها نشان داد که توده‌های رشت، چمستان و رقم وارداتی Selenite، به‌ترتیب با 15.8، 13.9 و 14.3 درصد دارای بیشترین محتوای اینولین در بین ژنوتیپ‌های کاسنی بودند. یافته‌های تحقیق نشان داد که رقم Selenite با تولید 35.458 تن در هکتار ریشه تر و 2818.9 کیلوگرم در هکتار اینولین، در بین رقم‌ها و نمونه‌های کاسنی مورد مطالعه بیشترین میزان ریشه و اینولین را دارا بوده و توده تنکابن به‌ترتیب با عملکرد 12.692 تن در هکتار ریشه تر و 807.5 کیلوگرم در هکتار اینولین، پس از آن در رتبه دوم قرار گرفت و از سایر توده‌ها و رقم‌های تحقیق برتر بود. نتایج این آزمایش نشان داد که ژنوتیپ‌های Selenite و تنکابن از نظر میزان و درجه پلیمریزاسیون اینولین در دو سال تحقیق پایداری مناسبی داشته و از نظر عملکرد ریشه و اینولین نیز از ژنوتیپ‌های برتر کاسنی بودند و برای منطقه غرب مازندران مناسب‌تر شناخته شدند.
