علی روحبخش؛ غلامرضا کریمی
چکیده
تولید بیش از اندازه اسید اوریک بوسیله آنزیم گزانتین اکسیداز باعث بروز بیماری نقرس می‌شود. مهارکننده‌های این آنزیم ازجمله داروی آلوپورینول از مهمترین داروهای ضد نقرس موجود می‌باشند. گیاهان دارویی ازجمله منابع طبیعی در دسترس هستند که ممکن است در درمان نقرس مؤثر و مفید باشند. در این مطالعه اثر مهاری عصاره آبی گیاهان کنگر فرنگی (Cynara ...
بیشتر
تولید بیش از اندازه اسید اوریک بوسیله آنزیم گزانتین اکسیداز باعث بروز بیماری نقرس می‌شود. مهارکننده‌های این آنزیم ازجمله داروی آلوپورینول از مهمترین داروهای ضد نقرس موجود می‌باشند. گیاهان دارویی ازجمله منابع طبیعی در دسترس هستند که ممکن است در درمان نقرس مؤثر و مفید باشند. در این مطالعه اثر مهاری عصاره آبی گیاهان کنگر فرنگی (Cynara scolymus L.)، بادیان رومی (Trachyspermum copticum (L.) Link)، بابونه (Matricaria chamomilla L.)، عشقه (Hedera helix L.)، ذرت (Zea mays L.)، زبان‌گنجشک (Fraxinus excelsior L.) و هوفاریقون (Hypericum perforatum L.) بر آنزیم گزانتین اکسیداز ارزیابی شد. آزمایش بدین شرح است که تحت شرایط کنترل شده، گزانتین در مجاورت آنزیم گزانتین اکسیداز به اسیداوریک تبدیل می‌شود. میزان جذب اسید اوریک در طول موج 295 به‌وسیله اسپکتروفتومتر UV قابل اندازه‌گیری می‌باشد. افزودن عصاره‌های گیاهی یا آلوپورینول (به‌عنوان گروه کنترل) به محلول حاوی آنزیم، با مهار آن می‌تواند باعث کاهش تولید اسید اوریک شود. ابتدا اثر مهاری آلوپورینول بر آنزیم و تکرارپذیری روش طی سه سری آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفت و EC50 معادل g/mlμ43/0 بدست آمد. بعد از تثبیت روش، اثر عصاره‌های گیاهی در غلظتهای mg/ml 1/0، 5/0، 1، 5/1، 2 و 3 بر آنزیم مورد بررسی قرار گرفت. بابونه با 68% مهار آنزیم (001/0P<) در غلظت mg/ml3 دارای اثر بارز مهاری و هوفاریقون و کنگرفرنگی به‌ترتیب با 36% (001/0P<) و 21% (001/0P<) مهار آنزیم، اثر متوسط و بقیه گیاهان فاقد اثر مهاری بر آنزیم بودند. نتایج ما نشان داد که بخشی از اثرهای ضد نقرس گزارش شده بابونه، کنگرفرنگی و هوفاریقون بدلیل مهار آنزیم گزانتین اکسیداز در بدن می‌باشد.
نارگل احمدی محمودآبادی؛ حسین مدنی؛ پروین محزونی
دوره 24، شماره 2 ، مرداد 1387، ، صفحه 148-161
چکیده
کنگرفرنگی با نام علمی Cynara scolymus L. گیاهی از خانواده کاسنی (Compositae) است. در این تحقیق تأثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی بر میزان گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در رت‌های دیابتی‌شده با آلوکسان منوهیدرات مورد بررسی قرارگرفت. همچنین اثر عصاره بر بافت پانکراس آسیب‌دیده بررسی شد و با داروی شیمیایی گلی‌بنکلامید مقایسه گردید. به ...
بیشتر
کنگرفرنگی با نام علمی Cynara scolymus L. گیاهی از خانواده کاسنی (Compositae) است. در این تحقیق تأثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی بر میزان گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در رت‌های دیابتی‌شده با آلوکسان منوهیدرات مورد بررسی قرارگرفت. همچنین اثر عصاره بر بافت پانکراس آسیب‌دیده بررسی شد و با داروی شیمیایی گلی‌بنکلامید مقایسه گردید. به این منظور از 20 رت نر بالغ به وزن متوسط 250-200 گرم در چهار گروه پنج‌تایی استفاده شد. به رت‌های گروه شاهد، هم حجم مواد تزریقی سرم فیزیولوژی تزریق گردید. رت‌های گروه دوم با دریافت آلوکسان منوهیدرات به میزان mg/kg/bw 120 دیابتی شدند. گروه سوم علاوه بر تیمار مشابه گروه دوم، گلی‌بنکلامید با دوز mg/kgbw 5/0 دریافت نمودند. گروه چهارم بعد از دیابتی شدن، عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی با دوز mg/kgbw 300 دریافت نمودند. تجویز مواد در همه گروهها به صورت تزریق داخل صفاقی انجام گرفت. نتایج آنالیز آماری نشان داد که عصاره کنگرفرنگی میزان گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسرید، VLDL و LDL را نسبت به گروه دیابتی به‌طور معنی‌داری کاهش می‌دهد و در مورد HDL نیز افزایش معنی‌داری را سبب می‌شود (05/0 p<). همچنین کنگرفرنگی میزان گلوکز را در حد گروه گلی‌بنکلامید کاهش داده است، اما در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی‌داری دارد. اثر این گیاه بر سایر فاکتورهای مورد بررسی در حد گروه گلی‌بنکلامید و گروه شاهد می‌باشد (05/0p>). نتایج مطالعات بافت‌شناسی، مؤید این بخش است. براساس نتایج بافت‌شناسی، عصاره تأثیر معنی‌داری در افزایش اندازه جزایر پانکراسی، تعداد سلولهای جزایر و میزان تکثیر سلولی نسبت به گروه دیابتی داشته است. این تحقیق نشان داد که عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی، تأثیر قابل توجهی در کاهش قند خون، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در موشهای صحرایی دیابتی شده دارد. همچنین عصاره در بازسازی بافت پانکراس آسیب دیده مؤثر بوده است.
