نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سحر صیاد ¹
• نادر حسن‌زاده ²
• ابوالقاسم قاسمی ³
• عیسی ناظریان ⁴

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد بیماری‌شناسی گیاهی، گروه بیماری‌شناسی، دانشگاه علوم تحقیقات

² دانشیار، گروه بیماری‌شناسی گیاهی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران

³ مربی پژوهشی، مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهران

⁴ کارشناس، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مرکزی، مرکز ملی گل و گیاهان زینتی محلات

چکیده

به‌منظور کنترل عامل باکتریایی پوسیدگی نرم گیاه زینتی سینگونیوم (Pectobacterium carotovorum)، تعدادی اسانس و آنتی‌بیوتیک در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد بررسی قرار گرفتند. در سطح آزمایشگاه پس از تعیین حداقل میزان بازداری و تهیه رقت‌های مختلف شش اسانس مورد استفاده به نامهای آویشن، مرزه، زنیان، اکالیپتوس، شوید و زیره سبز، اسانس آویشن در غلظت خالص با 15 میلی‌متر هاله بازدارندگی و از بین رقت‌های مختلف دو آنتی‌بیوتیک اریترومایسین و استرپتومایسین، آنتی‌بیوتیک اریترومایسین با غلظت mg/disk15 با 15 میلی‌متر هاله بازدارندگی دارای بیشترین تأثیر علیه باکتری عامل پوسیدگی نرم در مقایسه با سایر ترکیب‌ها بودند. هاله بازدارنده تشکیل شده در رقت mg/ml400 اریترومایسین، 5-3 میلی‌متر و به‌طور تقریبی مشابه با هاله تشکیل شده با رقت mg/ml01/0 اسانس آویشن در سطح آزمایشگاه بود. بعکس، در شرایط گلخانه در بین رقت‌های مناسب بکار رفته، اریترومایسین در رقت mg/ml400 با میزان رشد ریشه 70 میلی‌متر و میزان متوسط 3 میلی‌متر پوسیدگی نسبت به رقت mg/ml01/0 اسانس آویشن که به‌ترتیب به‌طور متوسط 32 و 7 میلی‌متر میزان رشد و پوسیدگی ریشه بود و در مقایسه با سایر تیمارها هم از بیشترین کارآیی برخوردار بود که این موضوع نشان‌دهنده تأثیر مثبت هر دو ماده اریترومایسین و اسانس آویشن در کنترل بیماری می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

• پوسیدگی نرم
• اسانس
• آنتی‌بیوتیک
• پکتوباکتریوم