نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
2 استادیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
3 دانشیار، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده
به‌منظور بررسی تأثیر تاریخ‌های مختلف کاشت و سطوح مختلف تغذیه‌ای (شیمیایی و آلی) بر عملکرد و میزان ماده مؤثره دانه گیاه دارویی خارمریم (Silybum marianum (L.) Gaerate)، آزمایشی در سال زراعی 1389-1388 به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه آموزشی و تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شد. عامل اصلی تاریخ کشت در سه زمان: (23 آبان، 10 آذر و 24 آذر) و عامل فرعی سطوح تغذیه‌ای مختلف در شش سطح: F1- شاهد (عدم مصرف کود)، F2- 100% کود شیمیایی NPK (150- 120- 100)، F3- 25% کود آلی +75% کود شیمیایی (5/7 تن دامی و NPK (5/112- 90- 75))، F4- 50% آلی+50% شیمیایی (15 تن کود دامی و NPK (75- 60 -50))، F5- 75% آلی+25% شیمیایی (5/22 تن کود دامی + NPK (5/37- 30- 25)) و F6- 100% کود آلی (30 تن کود دامی) بودند. نتایج بدست‌آمده نشان داد که تاریخ کاشت تأثیر معنی‌داری بر درصد فنول، درصد فلاونوئیدها و میزان سیلیمارین دانه داشت. تأخیر در کاشت منجر به کاهش میزان سیلیمارین دانه گردید. درحالی‌که بالاترین درصد فنول و فلاونوئیدهای دانه در تاریخ 24 آذر بدست آمد. از نظر سطوح کودی نیز بیشترین درصد فلاونوئیدها، عملکرد فلاونوئیدها و عملکرد سیلیمارین از تیمار کودی 100% شیمیایی و سطوح کودی تلفیقی حاصل گردید. در این رابطه تیمار F2 مزیتی نسبت به سطوح کودی تلفیقی نداشت. همچنین بالاترین درصد فنول و عملکرد فنول از سطوح کودی تلفیقی بدست آمد. بنابراین بیشترین میزان سیلیمارین از تیمار F6 و بیشترین فعالیت آنتیاکسیدانی دانه از تیمار F4 و F6 حاصل شد.
کلیدواژه‌ها
)