صدیقه فابریکی اورنگ؛ هانیه سادات شهاب زاده
چکیده
در این پژوهش اثرات سالیسیلیک اسید و متیلجاسمونات بهعنوان دو القاءکننده بر فعالیتهای آنتیاکسیدانی، رنگریزههای فتوسنتزیو فلاونوئید تحت تنش شوری در گیاه مامیران کبیر (Chelidonium majus L.) مطالعه شد. این آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) در سال 1395 اجرا ...
بیشتر
در این پژوهش اثرات سالیسیلیک اسید و متیلجاسمونات بهعنوان دو القاءکننده بر فعالیتهای آنتیاکسیدانی، رنگریزههای فتوسنتزیو فلاونوئید تحت تنش شوری در گیاه مامیران کبیر (Chelidonium majus L.) مطالعه شد. این آزمایش بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار در دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) در سال 1395 اجرا گردید. سه فاکتور مورد مطالعه شامل هورمون در سه سطح بدون هورمون (آب مقطر)، متیلجاسمونات 100 میکرومولار و اسید سالیسیلیک 2 میلیمولار، شوری در دو سطح عدم شوری (آب شهری با هدایت الکتریکی 0.62 دسیزیمنس بر متر) و شوری با استفاده از 30 میلیمولار NaCl (3.36 دسیزیمنس بر متر) و فاکتور اندام گیاهی در سه سطح برگ، ساقه و ریشه بودند. الیسیتورها بهصورت محلولپاشی و مخلوط با آبیاری به گیاهان اعمال شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثرات اصلی شوری، الیسیتور، بافت و اثرات متقابل بین آنها برای بیشتر صفات معنیدار بود. نتایج حاصل از مقایسه میانگین الیسیتورها نشان داد که متیلجاسمونات سبب افزایش کاروتنوئید، فلاونوئید و آنتوسیانین گردید. هر دو تیمار سالیسیلیک اسید و متیلجاسمونات باعث کاهش میزان و فعالیت آنزیمهای کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گایاکول پراکسیداز تحت تنش شوری شدند. در مقایسه میانگین اثرات متقابل سه جانبه، شوری+ سالیسیلیک اسید+ برگ بهترین ترکیب فاکتورها برای محتوای کلروفیل و کاروتنوئید (بهترتیب 68/1 و 54/0 میلیگرم بر گرم وزن تر) بود. همچنین بیشترین میزان آنتوسیانین (OD.gr-1 FW 5.7) در ترکیب عدم شوری+ متیلجاسمونات+ برگ و بیشترین میزان فلاونوئید در ترکیبهای فاکتوری شوری+ عدم هورمون (OD.gr-1 FW3.42)، عدم شوری+ سالیسیلیک اسید (OD.gr-1 FW3.27) و شوری+ متیلجاسمونات (OD.gr-1 FW3.2) در بافت برگ مشاهده شد. میزان پروتئین کل بر خلاف کاهش در تنش شوری+ بدون هورمون (43.35 میلیگرم بر گرم وزن تر)، در تیمارهای تنش شوری+ سالیسیلیک اسید و تنش شوری+ متیلجاسمونات (بهترتیب 72/56 و 27/53 میلیگرم بر گرم وزن تر) افزایش یافت. در جمعبندی کلی مشخص شد که با اعمال دو تیمار هورمونی مذکور تحت تنش شوری، مامیران نیاز کمتری به افزایش سیستم دفاعی آنتیاکسیدان داشته و قابلیت لازم را برای بهبود عملکرد زیستتوده و نیز برخی از متابولیتهای ثانویه خواهد داشت.
مهری عسکری؛ فریبا امینی؛ لیلا حسینپور
چکیده
تنش شوری یکی از تنشهای عمده غیرزیستی است که اثرات زیانآوری بر تولید و کیفیت گیاهان میگذارد. آزمایشی بهمنظور بررسی اثرات کاربرد عنصر روی بهعنوان تعدیلکننده تنش شوری بر آنتیاکسیدانتها، پروتئین، اسیدآمینه پرولین و رشد گیاه دارویی پریوش (Catharanthus roseus (L.) G. Don.) در پاییز 1391 در دانشگاه اراک انجام شد. گیاهان 49 روزه با غلظتهای ...
بیشتر
تنش شوری یکی از تنشهای عمده غیرزیستی است که اثرات زیانآوری بر تولید و کیفیت گیاهان میگذارد. آزمایشی بهمنظور بررسی اثرات کاربرد عنصر روی بهعنوان تعدیلکننده تنش شوری بر آنتیاکسیدانتها، پروتئین، اسیدآمینه پرولین و رشد گیاه دارویی پریوش (Catharanthus roseus (L.) G. Don.) در پاییز 1391 در دانشگاه اراک انجام شد. گیاهان 49 روزه با غلظتهای مختلف کلریدسدیم (0، 35، 70 و 100 میلیمولار) به تنهایی و همراه با غلظتهای مختلف سولفات روی (0، 5 و 10 میکرومولار) به مدت 21 روز تیمار شدند. سپس درصد بازدارندگی رادیکال دیفنیل-2-پیکریلهیدرازیل DPPH، فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانت سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز، مقدار پرولین و پروتئین و شاخصهای رشد اندازهگیری شد. نتایج نشان دادند که کاربرد سولفات روی ارتفاع بخش هوایی، عمق ریشه، وزن تر و خشک ریشه و بخش هوایی را در همه تیمارهای شوری بهبود بخشید. در نتیجه تنش شوری، درصد بازدارندگی رادیکال DPPH، فعالیت سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز و نیز محتوای پرولین بهترتیب 5/348%، 6/475%، 7/172%، 200% و 364% افزایش یافت، ولی محتوای پروتئین 33% کاهش یافت. کاربرد روی محتوای پروتئین را در تیمارهای شوری تا 16% بهبود بخشید و محتوای پرولین را در آنها تا 36% کاهش داد. فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانت در گیاهان تیمار شده با NaCl+Zn نسبت به آنهایی که تنها با NaCl یا Zn تیمار شده بودند بهطور معنیداری افزایش یافت. این نتایج از اثرات مثبت کاربرد عنصر روی بر سیستم دفاع آنتیاکسیدانتی پریوش تحت تنش شوری حمایت میکند. عنصر روی میتواند بهعنوان پاککننده گونههای اکسیژنی واکنشگر بهمنظور کاهش آسیب غشاهای زیستی تحت تنش شوری عمل کند.