زینب ولی نژاد؛ عبداللطیف قلی زاده؛ معصومه نعیمی؛ ابراهیم غلامعلیپور علمداری؛ مهدی زارعی
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.484.95.3.1578.41 بهمنظور بررسی اثر کودهای ورمیکمپوست و میکوریزا بر گیاه استویا (Stevia rebaudiana Bertoni) آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه گنبد کاووس در سال 96-1395 اجرا شد. عامل اول ورمیکمپوست در چهار سطح (صفر، 10، 20 و 30 درصد وزنی خاک) و عامل ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.484.95.3.1578.41 بهمنظور بررسی اثر کودهای ورمیکمپوست و میکوریزا بر گیاه استویا (Stevia rebaudiana Bertoni) آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه گنبد کاووس در سال 96-1395 اجرا شد. عامل اول ورمیکمپوست در چهار سطح (صفر، 10، 20 و 30 درصد وزنی خاک) و عامل دوم تلقیح نشاء با کودهای زیستی در 3 سطح (عدم تلقیح، تلقیح با Glomus mosseae و تلقیح با Glomus intraradices) بودند. نتایج نشان داد که همه نهالهای حاوی 30% ورمیکمپوست بهدلیل شوری زیاد آن بهتدریج از بین رفتند و در تیمارهای حاوی 20% رشد بسیار کمی داشتند. اثر ورمیکمپوست و قارچ میکوریزا بر تمام صفات مورد بررسی بجز قارچ میکوریزا بر تعداد شاخه جانبی و آنتوسیانین در سطح احتمال 1% معنیدار بود. برهمکنش آنها نیز بر تمام صفات بجز وزن خشک ساقه معنیدار شد. نتایج نشان داد که کاربرد قارچ Glomus mosseae توأم با 10% ورمیکمپوست از بیشترین تأثیر مثبت بر صفات مورفولوژیکی مانند ارتفاع بوته (126.63 سانتیمتر) و طول ریشه (33.75 سانتیمتر) و قارچ Glomus intraradices توأم با 10% ورمیکمپوست بر صفات وزن خشک گل (1.025 گرم)، وزن خشک ریشه (9.928 گرم) و سطح برگ (78212 سانتیمترمربع) نسبت به شاهد و عدم تلقیح میکوریزا در سطوح مختلف ورمیکمپوست برخوردار بودند. بیشترین میزان کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئید (بهترتیب 1.25، 1.583، 2.833 و 1.080 میلیگرم بر گرم) در تیمار 10% ورمیکمپوست و تلقیح با قارچ Glomus intraradices بدست آمد. حداکثر محتوای قندهای محلول (158.153 میلیگرم بر گرم) در تیمار 10% ورمیکمپوست بدون تلقیح با قارچ مشاهده شد. با توجه به نتایج این پژوهش استفاده از قارچ Glomus mosseae و Glomus intraradices توأم با 10% ورمیکمپوست از بیشترین تأثیر مثبت بر خصوصیات کمّی و کیفی استویا نسبت به شاهد و عدم تلقیح میکوریزا در سطوح مختلف ورمیکمپوست برخوردار بودند.
شراره شیعتی؛ جلیل خارا؛ عبداله حسنزاده قورت تپه
چکیده
در بین انواع مختلف میکوریز، میکوریز آربوسکولار، رایجترین نوع همزیستی مسالمتآمیز بین میکروارگانیسمهای خاکزی و گیاهان میباشد که اهمیت اکولوژیک و اقتصادی فراوانی دارد. پرتو UV بهدلیل افزایش تولید گونههای فعال اکسیژن بهعنوان یک عامل ایجادکننده تنشهای اکسایشی شناخته شدهاست. موضوع این تحقیق بررسی کاربرد میکوریز بر صفات ...
بیشتر
در بین انواع مختلف میکوریز، میکوریز آربوسکولار، رایجترین نوع همزیستی مسالمتآمیز بین میکروارگانیسمهای خاکزی و گیاهان میباشد که اهمیت اکولوژیک و اقتصادی فراوانی دارد. پرتو UV بهدلیل افزایش تولید گونههای فعال اکسیژن بهعنوان یک عامل ایجادکننده تنشهای اکسایشی شناخته شدهاست. موضوع این تحقیق بررسی کاربرد میکوریز بر صفات فیزیولوژیکی گیاه کتان (Linum usitatissimum L.) تحت تنش فرابنفش بود. گیاهان کتان در دو گروه میکوریزی و غیرمیکوریزی در شرایط 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی با دمای محیطی 18 تا 29 درجه سانتیگراد کشت داده شدند. گیاهان میکوریزی با مایه تلقیح حاصل از کشت Glomus etunicatum و Glomus versiforme آغشته شدند. 21 روز بعد از کشت، یک سری از گلدانها بهعنوان شاهد انتخاب شده و بقیه به مدت 14 روز و هر روز به مدت 1 ساعت تحت تنش UV-B (با طول موج 312 نانومتر) قرار گرفتند. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل سه تیمار میکوریزی (دارای G. etunicatum، G. versiforme و بدون میکوریزا)، دو تیمار UV (با UV و بدون UV) و سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که میزان رنگیزههای فتوسنتزی، میزان قند محلول و میزان پروتئین محلول در گیاهان تحت تیمار UV-B نسبت به شاهد کاهش یافت و این کاهش در نمونههای میکوریزی کمتر از نمونههای غیرمیکوریزی بود. از سوی دیگر، فعالیت آنزیمهای پاداُکسایشی تحت تأثیر تابش فرابنفش افزایش یافت؛ بهنحوی که این افزایش در گیاهان میکوریزی بیشتر از نمونههای غیرمیکوریزی بود. همچنین آنالیز دادهها نشان داد که میزان مالوندیآلدئید در گیاهان تحت تابش UV-B نسبت به شاهد افزایش یافت. این افزایش در نمونههای میکوریزی کمتر از نمونههای غیرمیکوریزی بود. بنابراین با بررسی مطالب فوق نتیجهگیری شد که پرتو UV-B اثرات زیانباری بر روی رقم شاهیندژ دارد و همزیستی میکوریزی با دو گونه قارچی فوق میتواند از برخی جهات این تنش را تا حدودی تخفیف دهد. همچنین مشاهده شد که تأثیر مثبت همزیستی در حضور گونه Glomus versiforme بهتر از گونه Glomus etunicatum میباشد.
محمود اطرشی؛ فریناز وفادار اصفهان؛ ریحانه عموآقایی
چکیده
استویا (Stevia rebaudiana Bert.) یک گیاه دارویی است که بهعنوان شیرینکنندهای مناسب برای بیماران دیابتی استفاده میشود.در این پژوهش تأثیر تلقیح منفرد یا توأم قارچ میکوریزی گلوموس اینترارادیسز و باکتریهای باسیلوس پلیمیکسا، سودوموناس پوتیدا و ازتوباکتر کروکوکوم بر گیاهچههایی که از کشت قطعات تکگره استویا باززایی شده بودند، در زمانهای ...
بیشتر
استویا (Stevia rebaudiana Bert.) یک گیاه دارویی است که بهعنوان شیرینکنندهای مناسب برای بیماران دیابتی استفاده میشود.در این پژوهش تأثیر تلقیح منفرد یا توأم قارچ میکوریزی گلوموس اینترارادیسز و باکتریهای باسیلوس پلیمیکسا، سودوموناس پوتیدا و ازتوباکتر کروکوکوم بر گیاهچههایی که از کشت قطعات تکگره استویا باززایی شده بودند، در زمانهای 15، 30، 45 و 60 روز پس از اعمال تیمارها بررسی شد. نتایج نشان دادند که میزان پارامترهای رشد (وزن تر، وزن خشک و طول ساقه) و استویوزاید تا 60 روز پس از اعمال تیمارها، در تیمارهای منفرد و سهتایی باکتری یا قارچ در حد معنیداری افزایش یافت ولی بیشترین میزان پارامترهای رشد و استویوزاید در تیمارهای دوتایی از میکروارگانیسمها و بهطور ویژه در تیمار ازتوباکتر+ گلوموس مشاهده شد. بیشترین میزان وزن تر، وزن خشک، طول ساقه و استویوزاید در 60 روز پس از اعمال اولیه تیمارها و در تیمار ازتوباکتر+ گلوموس که بهترتیب 7/53%، 57%، 37% و 81% افزایش نسبت به شاهد را نشان میدهند، مشاهده شد. بهطور جالب توجهی مشاهده شد که سرعت رشد در تیمارهای دوگانه و سهگانه در فاصله 30-15 روز حداکثر بود و در فاصله 45-30 روز که منطبق با دوران گلدهی آنها بود، کاهش یافت. اما در تیمارهای منفرد سرعت رشد در فاصله 45-30 روز به حداکثر رسید و در فاصله 60-45 روز با ورود به مرحله گلدهی بشدت کاهش یافت. به هر حال حداکثر میزان تجمع استویوزاید در همه تیمارها در فاصله 45-30 روز بدست آمد و در فاصله 60-45 روز با ورود به مرحله گلدهی میزان تجمع استویوزاید در تیمارهای سهگانه و منفرد بشدت و در تیمارهای دوگانه بهطور ملایمتر کاهش یافت. بنابراین تیمار میکروارگانیسمها سرعت رشد، فنولوژی گیاه و الگوی تجمع استویوزاید را در استویا تحت تأثیر قرار میدهند.