ابراهیم شریفی عاشورآبادی؛ محمد حسین لباسچی؛ ابوالقاسم متین؛ بهلول عباس زاده؛ کامبیز علیزاده انارکی
چکیده
به منظور بررسی کارآیی انرژی تولید در اکوسیستم‌های زراعی، این تحقیق در سال 1383 در مجتمع تحقیقاتی البرز کرج به اجرا در آمد. در این آزمایش از گیاه دارویی بادرنجبویه (Melissa officinalis) که در سال 1381 استقرار یافته و کف بر شده بود استفاده گردید. تیمارهای مورد بررسی شامل کاربرد 80 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به فرم اوره و به صورت مصرف در خاک و همچنین ...
بیشتر
به منظور بررسی کارآیی انرژی تولید در اکوسیستم‌های زراعی، این تحقیق در سال 1383 در مجتمع تحقیقاتی البرز کرج به اجرا در آمد. در این آزمایش از گیاه دارویی بادرنجبویه (Melissa officinalis) که در سال 1381 استقرار یافته و کف بر شده بود استفاده گردید. تیمارهای مورد بررسی شامل کاربرد 80 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به فرم اوره و به صورت مصرف در خاک و همچنین به‌صورت محلول پاشی دو درصدی بر اندام هوایی گیاه در مقایسه با تیمار شاهد بود که در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. در هر دو روش، هنگامی که ارتفاع گیاه به حدود 10 سانتیمتری رسید, اولین تقسیط و 30 روز بعد دومین تقسیط به گیاه داده شد. برداشت گیاه قبل از گلدهی انجام شد. به منظور بررسی کارآیی انرژی تولید در دو روش فوق, نرم افزار کامپیوتری ویژه‌ای که طراحی و برنامه نویسی شده بود مورد استفاده قرار گرفت. نتایج بدست آمده از تجزیه واریانس نشان داد که روشهای تغذیه گیاه بر کارآیی انرژی تولید, در سطح پنج درصد معنی‌دار بود. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد که کارآیی انرژی در روش محلول پاشی معادل 2.14 بود که نسبت به سایر روشها اختلاف معنی‌داری داشت و ضمن افزایش عملکرد، موجب کاهش مصرف نهاده پر انرژی مانند کود شیمیایی نیتروژنی گردید که در نهایت افزایش کارآیی انرژی تولید را در گیاه دارویی ملیس به دنبال داشت. با توجه به نتایج آزمایش، روش محلول پاشی را میتوان گامی مناسب به منظور کاهش مصرف کود، حفظ محیط زیست، اقتصادی نمودن فرآیند تولید و در نهایت یکی از روشهای دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار معرفی نمود.
محمدحسین لباسچی؛ ابراهیم شریفی عاشورآبادی؛ بهلول عباس زاده
دوره 20، شماره 4 ، بهمن 1383، ، صفحه 441-455
چکیده
به منظور تشخیص بهتر میزان مصرف نیتروژن در اکوسیستم زراعی و کود پذیری گیاه دارویی گل راعی (Hypericum perforatum) طرحی در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 6 تیمار و 3 تکرار در سالهای 1377 و 78 اجرا شد. در این بررسی، 2 سطح کودی بالاتر ، 2 سطح پایینتر از حد متوسط مورد مصرف معمول، یک سطح متوسط و شاهد بدون کود در نظر گرفته شد و تیمارها مصرف مقادیر 0- 30- 60- 90- 120 ...
بیشتر
به منظور تشخیص بهتر میزان مصرف نیتروژن در اکوسیستم زراعی و کود پذیری گیاه دارویی گل راعی (Hypericum perforatum) طرحی در قالب بلوکهای کامل تصادفی با 6 تیمار و 3 تکرار در سالهای 1377 و 78 اجرا شد. در این بررسی، 2 سطح کودی بالاتر ، 2 سطح پایینتر از حد متوسط مورد مصرف معمول، یک سطح متوسط و شاهد بدون کود در نظر گرفته شد و تیمارها مصرف مقادیر 0- 30- 60- 90- 120 و 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن بودند. در سال اول و دوم آزمایش مقادیر ماده خشک سرشاخه‌های گل راعی تفاوتی را در برداشت اول در بین مقادیر 150، 120 و 90 کیلوگرم نیتروژن نشان نداد.. در سال اول مقادیر هیپریسین و عملکرد هیپریسین در ازای مصرف 150، 120 و 60 کیلوگرم نیتروژن در برداشت اول از نظر آماری متفاوت نبود.. در سال 78 میزان هیپریسین تولیدی در برداشت اول در ازای مصرف 150 کیلوگرم در هکتار و در بردا شت دوم در ازای مصرف 90 کیلوگرم در هکتار در بالاترین حد قرار داشت. در این سال عملکرد هیپریسین به ازای مصرف 90، 120 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در هر دو برداشت اول و دوم تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. در برداشت اول از سال 78 بالاترین شاخص برداشت در تیمار شاهد با 37 درصد و کمترین آن در تیمار حداکثر مصرف نیتروژن با 27.7 درصد بدست آمد. بدین ترتیب برای دستیابی به عملکرد بالای هیپریسین و اجتناب از مصرف مقادیر بالای کودهای شیمیایی نیتروژنه، میتوان حدود متوسط نیتروژن ( 90 - 60 1-kgNha ) را مصرف نمود. زیرا گل راعی به دلیل طبیعی بودن، کودپذیری زیادی ندارد.
ابراهیم شریفی عاشورآبادی؛ ابوالقاسم متین؛ محمد حسین لباسچی؛ بهلول عباس زاده
دوره 20، شماره 3 ، آبان 1383، ، صفحه 369-376
چکیده
استفاده از سیستم های زراعی کم نهاده1 به منظور ابداع شیوه های نوین مدیریت بهره برداری از منابع و دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار اهمیت قابل توجهی دارد. در این راستا به منظور کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژنی در اکوسیستم های زراعی تحقیقی در سال 1383 بمدت یک سال در مجتمع تحقیقاتی البرز کرج به اجرا در آمد. در این آزمایش از گیاه دارویی بادرنجبویه ...
بیشتر
استفاده از سیستم های زراعی کم نهاده1 به منظور ابداع شیوه های نوین مدیریت بهره برداری از منابع و دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار اهمیت قابل توجهی دارد. در این راستا به منظور کاهش مصرف کود شیمیایی نیتروژنی در اکوسیستم های زراعی تحقیقی در سال 1383 بمدت یک سال در مجتمع تحقیقاتی البرز کرج به اجرا در آمد. در این آزمایش از گیاه دارویی بادرنجبویه (Melissa officinalis) استفاده شد. تیمارهای مورد بررسی شامل کاربرد 80 کیلو گرم نیتروژن خالص در هکتار به فرم اوره و بصورت مصرف در خاک و همچنین بصورت محلول پاشی دو درصد بر اندام هوایی گیاه در مقایسه با تیمار شاهد بود که در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. در هر دو روش، پس از اینکه ارتفاع گیاه به حدود 10 سانتی متری رسید، در نیمه دوم فروردین اولین تقسیط و 30 روز بعد دومین تقسیط به گیاه داده شد. برداشت گیاه قبل از گلدهی انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر روشهای کود دهی بر ماده خشک سرشاخه گیاه در سطح پنج درصد اختلاف معنی دار داشت. مقایسه میانگین ها به روش LSD نشان داد که روش محلول پاشی با میانگین 5532.8 کیلوگرم در هکتار بیشترین ماده خشک را تولید نمود و نسبت به شاهد اختلاف معنی دار داشت. بنابر نتایج آزمایش، روش محلول پاشی، ضمن افزایش عملکرد ماده خشک و در نهایت عملکرد اسانس، میزان مصرف کود شیمیایی نیتروژنی را 87.5 % نسبت به روش مصرف در خاک کاهش داد. بنابر این، استفاده از روش محلول پاشی می تواند به منظور کاهش مصرف کود نیتروژنی و دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار و حفاظت از محیط زیست مورد توجه قرار گیرد.
ابراهیم شریفی عاشورآبادی؛ ابوالقاسم متین؛ بهلول عباس زاده
دوره 19، شماره 3 ، آبان 1382، ، صفحه 313-329
چکیده
به منظور بررسی تاثیر کودهای آلی، شیمیایی و تلفیق آنها بر قابلیت جب و کارایی نیتروژن در اکوسیستم زراعی این تحقیق در مجتمع تحقیقات البر کرج انجام شد. در این تحقیق گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare Mill) مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای مورد بررسی شامل سطوح مختلف از کودهای شیمیایی NPK، مورد استفاده در سیستمهای زراعی رایج، مقادیر مختلف از ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر کودهای آلی، شیمیایی و تلفیق آنها بر قابلیت جب و کارایی نیتروژن در اکوسیستم زراعی این تحقیق در مجتمع تحقیقات البر کرج انجام شد. در این تحقیق گیاه دارویی رازیانه (Foeniculum vulgare Mill) مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای مورد بررسی شامل سطوح مختلف از کودهای شیمیایی NPK، مورد استفاده در سیستمهای زراعی رایج، مقادیر مختلف از کود دامی، مورد استفاده در سیستمهای زراعی ارگانیکی و نیز ترکیبی از نسبتهای مختلف از کودهای دامی و شیمیایی، مورد استفاده در سیستمهای تغذیه تلفیقی گیاه در مقایسه با تیمار شاهد بود. این تحقیق به صورت طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار به اجرا در آمد. میانگین تیمارها با استفاده از آزمون دانکن مورد مقایسه قرار گرفتند. در این آزمایش مشخص شد که تیمار مخلوط 20 تن کود دامی همراه 80=K=80، P=64، N کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی از روش تغذیه تلفیقی، بیشترین مقدار پروتئین را معادل 3.63 درصد تولید نمود. بیشترین کارایی نیتروژن نیز در تیمار مخلوط25تن کود دامی همراه 48=K=60، Pو60=N کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی بدست آمد. این در حالی است که در روش تغذیه شیمیایی، با افزایش در مصرف کودهای شیمیایی کارایی نیتروژن کاهش یافت. بنابر نتایج حاصل، استفاده از روش تغذیه تلفیقی نسبت به روشهای شیمیایی و ارگانیکی می تواند راهی مناسب جهت دستیابی به اهداف کشاورزی پایدار باشد.
