مرجان حشمتی؛ محمدرضا جلالی ندوشن؛ شهرزاد فخریه
چکیده
بهمنظور ارزیابی اثر عصاره آبی آلوئهورا (Aloe vera L.) در حیات سلولهای عصبی حرکتی، بیان گیرنده مرگ (P75NTR و نوروتروفینمنتج از مغز) BDNF مورد بررسی قرار گرفت. 24 موش بزرگ بالغ ماده نژاد اسپراگ داولی از انستیتو رازی تهیه شد. حیوانات به 4 گروه: 1- لامینکتومی (مهره 11-9 پشتی) و تزریق عصاره آبی آلوئهورا، 2- لامینکتومی و تزریق عصاره ...
بیشتر
بهمنظور ارزیابی اثر عصاره آبی آلوئهورا (Aloe vera L.) در حیات سلولهای عصبی حرکتی، بیان گیرنده مرگ (P75NTR و نوروتروفینمنتج از مغز) BDNF مورد بررسی قرار گرفت. 24 موش بزرگ بالغ ماده نژاد اسپراگ داولی از انستیتو رازی تهیه شد. حیوانات به 4 گروه: 1- لامینکتومی (مهره 11-9 پشتی) و تزریق عصاره آبی آلوئهورا، 2- لامینکتومی و تزریق عصاره آبی آلوئهورا به همراه فشار بر نخاع، 3- لامینکتومی و تزریق سرم فیزیولوژی و 4- لامینکتومی و تزریق سرم فیزیولوژی به همراه اعمال فشار بر نخاع تقسیم شدند. تزریقات روزانه و داخل صفاقی به مدت 4 هفته انجام گردید. پس از گذشت 4 هفته موشها کشته شدند. شمارش سلولهای عصبی حرکتی نخاع و مورفومتری انجام شد. بیان گیرنده P75NTR و BDNF به روش ایمنوهیستوشیمیایی بررسی شد. نتایج مطالعات شمارش سلولهای عصبی حرکتی نخاع و مورفومتری، حکایت از کاهش به همراه خونریزی و ایجاد حفره در لابهلای سلولهای بافت نخاع بدنبال فشار مکانیکی داشت. عصاره آبی آلوئهورا سبب کاهش مرگ سلولهای عصبی حرکتی (p ≤ 0.05) به همراه افزایش بیان BDNF گردید (p ≤ 0.05)؛ باوجود افزایش بیان گیرنده P75NTR در گروه دوم، سبب کاهش معنیدار مرگ سلولهای عصبی گردید (p ≤ 0.05) که میتواند ناشی از نقش دوگانه گیرنده و خواص متعدد و متنوع گیاه آلوئهورا باشد. البته اثر ایمنو مدولاتوری نیز بهگونهای نقش متعدد آلوئهورا و حیات یا مرگ سلولهای عصبی در زمانهای مختلف نقش دوگانه گیرنده P75NTR را همانند نتایج تحقیق حاضر مطرح میکند.
سیده مریم شرفی؛ ایرج رسولی؛ طلوعالله قدری؛ محمدرضا جلالی ندوشن؛ محمدباقر رضایی
چکیده
در مطالعه حاضر فعالیتهای ضد میکروبی، آنتیاکسیدانی، هماتولوژی و سیتوتوکسسیته اسانس لیموترش (Citrus limon L.) مورد آزمایش قرار گرفت. نمای حساسیتی میکروارگانیسمها در برابر اسانس لیمو براساس حساسترین به مقاومترین بهترتیب زیر بود: E.coli> K. pneumonia> S. aureus> Streptococcus faecalis> Candida albicans> P. aeruginosa. حداقل غلظتهای مهارکنندگی (MIC) و کشندگی (MBC) اسانس ...
بیشتر
در مطالعه حاضر فعالیتهای ضد میکروبی، آنتیاکسیدانی، هماتولوژی و سیتوتوکسسیته اسانس لیموترش (Citrus limon L.) مورد آزمایش قرار گرفت. نمای حساسیتی میکروارگانیسمها در برابر اسانس لیمو براساس حساسترین به مقاومترین بهترتیب زیر بود: E.coli> K. pneumonia> S. aureus> Streptococcus faecalis> Candida albicans> P. aeruginosa. حداقل غلظتهای مهارکنندگی (MIC) و کشندگی (MBC) اسانس تازه تعیین گردید. اسانس، خاصیت کشندگی و مهارکنندگی میکروبی خوبی بجز در خصوص Pseudomonas aeruginosa نشان داد. از این رو خاصیت آنتیاکسیدانی اسانس با روش بتا-کاروتنزدایی انجام و نتایج مقایسهای آنها با آنتیاکسیدانهای سنتتیک استاندارد انجام شد. بازدارندگی پراکسیداسیون لیپید به وسیله اسانس لیمو تقریباً برابر یا بیش از قدرت آنتیاکسیدانهای سنتتیک BHT و BHA بود. مقدار اسانس لازم برای 50% رادیکالزدایی اسانس لیمو μg/ml 81/22 بود. بهطوری که محتوای فنلی و ظرفیت DPPHزدایی برای هر اسانس مشخص و بعد نسبت بین محتوای فنلی و ظرفیت DPPHزدایی تعیین گردید. فنل کل اسانس خالص لیمو μgGAE/mg 43/57 بود. بازدارندگی پراکسیداسیون لیپید به وسیله اسانس لیمو تقریباً برابر یا بیش از قدرت آنتیاکسیدانهای سنتتیک BHT و BHA بود. قدرت آنتیاکسیدانی احیا فریک در سرم خون موشهایی که به مدت یک ماه و روزانه به میزان 100 میکرولیتر اسانس گاواژ شده بودند افزایش نشان داد. بهنحوی که تأثیرات درمانی در نتیجه تغذیه اسانس توسط موشها در خون آنها دیده شد. غلظت 50% کشندگی (IC50) اسانس لیمو بر علیه سلولهای Hela و خون محیطی بهترتیب 97/0 و 57/0 میکروگرم در هر میلیلیتر تعیین گردید. بنابراین نتایج نشان میدهد که اسانس لیمو با احتیاط و فقط پس از تعیین دوز مورد مصرف قرار گیرد.
محمدرضا جلالی ندوشن؛ محمدحسن قوسیان مقدم؛ حسین جعفری؛ نادر فلاح
دوره 24، شماره 1 ، اردیبهشت 1387، ، صفحه 74-81
چکیده
یکی از عفونتهای مهم رودهای بهخصوص در کشورهای در حال توسعه، عفونت با سالمونلا است. با افزایش مقاومت باکتریایی به آنتیبیوتیکها، توجه به توسعه انواع آنتیباکتریالها برای کنترل عفونت افزایش یافته است. یکی از روشهای درمانی و کنترل علائم که از زمانهای قدیم مرسوم بوده، استفاده از گیاهان دارویی میباشد. در این مطالعه، اثر سیر در ...
بیشتر
یکی از عفونتهای مهم رودهای بهخصوص در کشورهای در حال توسعه، عفونت با سالمونلا است. با افزایش مقاومت باکتریایی به آنتیبیوتیکها، توجه به توسعه انواع آنتیباکتریالها برای کنترل عفونت افزایش یافته است. یکی از روشهای درمانی و کنترل علائم که از زمانهای قدیم مرسوم بوده، استفاده از گیاهان دارویی میباشد. در این مطالعه، اثر سیر در درمان و کاهش علائم بالینی عفونت رودهای با سالمونلا تیفیموریوم بررسی شده است. این مطالعه روی 60 خرگوش نژاد Dutch-polish در سه گروه 20 تایی انجام شد. خرگوشها ابتدا با 1011باکتری سالمونلا تیفیموریوم آلوده شدند و 48 ساعت پس از آلودگی گروه 2 و 3 بهترتیب با دوز 20mg/kg و 40mg/kg عصاره آبی سیر سه بار در روز تحت درمان قرار گرفتند. علائم بالینی شامل ضربان قلب، وزن، درجه حرارت و وضعیت مزاجی حیوان 24، 48، 72، 96 و 168 ساعت پس از درمان و در گروه بدون درمان (گروه 1) در زمانهای مشابه مورد ارزیابی قرار گرفت. ضربان قلب، درجه حرارت و وضعیت مزاجی در سه گروه در روزهای مختلف و میان گروههای مختلف اختلاف معنیداری داشت (p=0.000). اما در مورد تغییر وزن، اختلاف آماری معنیداری مشاهده نشد (P>0.05). سیر در تسریع بهبود علایم بالینی عفونت رودهای سالمونلا تیفیموریوم مؤثر بوده و برای استفاده بالینی از این گیاه دارویی مطالعات وسیعتر بهصورت کارآزمایی بالینی توصیه میشود.