مریم نوری؛ شاهرخ قرنجیک؛ اکبر صفی پور افشار؛ فاطمه سعید نعمت پور
چکیده
ریشه‌های مویین القاء شده به‌وسیله باکتری اگروباکتریوم رایزوژنز (Agrobacterium rhizogenes) به علت پایداری و تولید زیاد ریشه‌ها در شرایط کشت عاری از هورمون، بافتی مناسب برای تولید متابولیت‌های ثانویه می‌باشند و میزان متابولیت‌های تولید شده می‌تواند تحت تأثیر سویه باکتری قرار بگیرد. در این تحقیق، ابتدا تأثیر سویه‌های مختلف آگروباکتریوم ...
بیشتر
ریشه‌های مویین القاء شده به‌وسیله باکتری اگروباکتریوم رایزوژنز (Agrobacterium rhizogenes) به علت پایداری و تولید زیاد ریشه‌ها در شرایط کشت عاری از هورمون، بافتی مناسب برای تولید متابولیت‌های ثانویه می‌باشند و میزان متابولیت‌های تولید شده می‌تواند تحت تأثیر سویه باکتری قرار بگیرد. در این تحقیق، ابتدا تأثیر سویه‌های مختلف آگروباکتریوم رایزوژنز شامل A13، 15834 و A4 بر درصد القای ریشه‌های موئین گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea (L.)Moench.) در ریزنمونه‌های برگ و هیپوکوتیل مورد بررسی قرار گرفت. سپس در آزمایشی دیگر میزان فنل و پلی‌ساکارید کل ریشه‌های مویین تشکیل شده در مقایسه با ریشه‌های غیرتراریخته (شاهد) اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که درصد القای ریشه‌های موئین به‌طور معنی‌داری از سویه‌های باکتری تأثیر پذیرفته است، به‌طوری که در برگ‌های گیاه سرخارگل در اثر تلقیح با سویه‌های A13، 15834 و A4 به‌ترتیب 60، 40 و صفر درصد و در ریزنمونه‌های هیپوکوتیل به‌ترتیب 85، 45 و70 درصد القای ریشه‌های مویین مشاهده شد. بیشترین مقدار فنل کل در ریشه‌های موئین حاصل از سویه A4 مشاهده شد. همچنین محتوای پلی ساکاریدی ریشه‌های موئین در اثر القاء توسط سویه‌های 15834 و A13 افزایش و در اثر القاء توسط سویه A4 نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. بنابراین تفاوت‌های مشاهده شده در این تحقیق بر درصد القای ریشه‌های مویین و مقدار ترکیب‌های ثانویه می‌تواند به‌دلیل توانایی متفاوت سویه‌های مختلف اگروباتریوم رایزوژنز در انتقال T-DNA به سلول‌های گیاه باشد.
زریر تیموری‌زاده؛ شعبان رحیمی؛ محمدامیر کریمی ترشیزی؛ رضا امیدبیگی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی مقایسه عصاره‌های آویشن باغی (Thymus vulgaris L.)، سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Moench.)، سیر (Allium sativum L.) و آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین به‌عنوان بهبود دهنده‌های رشد بر عملکرد جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 480 قطعه جوجه یک روزه از سویه رأس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با 6 تیمار (شامل عصاره‌های آویشن باغی، سرخارگل، سیر، مخلوط عصاره‌ها ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی مقایسه عصاره‌های آویشن باغی (Thymus vulgaris L.)، سرخارگل (Echinacea purpurea (L.) Moench.)، سیر (Allium sativum L.) و آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین به‌عنوان بهبود دهنده‌های رشد بر عملکرد جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 480 قطعه جوجه یک روزه از سویه رأس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با 6 تیمار (شامل عصاره‌های آویشن باغی، سرخارگل، سیر، مخلوط عصاره‌ها با دوز 1/0 درصد، ویرجینیامایسین با دوز 15/0 درصد و گروه کنترل) و 4 تکرار و 20 جوجه در هر تکرار به‌طور تصادفی بین قفسه‌ها تقسیم گردید. در پایان آزمایش از هر تکرار 2 قطعه پرنده با وزنی نزدیک به میانگین وزنی تکرار انتخاب و جهت بررسی درصد لاشه (100 × وزن لاشه خالی/ وزن زنده پرنده)، درصد چربی بطنی و وزن اندامهای گوارشی، کشتار گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که در پایان هر دو مقطع 21 و 42 روزگی بیشترین و کمترین وزن بدن و افزایش وزن بدن به‌ترتیب مربوط به جوجه‌های تغذیه شده با جیره غذایی آنتی‌بیوتیک و سرخارگل بود. ویرجینیامایسین مصرف خوراک را افزایش داد، اما این اختلاف بجز با گروه سرخارگل با دیگر گروهها معنی‌دار نبود (05/0P>). در کل دورۀ پرورشی (42-1 روزگی) نیز کمترین و بیشترین ضریب تبدیل به‌ترتیب مربوط به تیمار آنتی‌بیوتیک و سرخارگل بود (05/0>P)، هر چند که در این دوره ضریب تبدیل در گروه آویشن باغی تفاوت معنی‌داری با گروه آنتی‌بیوتیک نشان نداد (05/0P>). درصد لاشه، درصد چربی بطنی و وزن اندامهای گوارشی بجز روده تفاوت معنی‌داری بین تیمارها نداشت. به‌طوری که کمترین و بیشترین وزن روده به‌ترتیب متعلق به تیمارهای آنتی‌بیوتیک و کنترل بود.
