حیدر مفتاحی زاده؛ محمدحسن عصاره
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.456.95.3.1605.1578 به‌منظور مقایسه توده‌های بومی گوار (Cyamopsis tetragonoloba L.) با واریته‌های تجاری، آزمایشی در سه فصل کشت (10 اسفند، 5 خرداد و 15 مرداد) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1396-1395 در شهرستان ایرانشهر اجرا گردید. صفات کیفی (درصد پروتئین، کربوهیدرات، کلروفیل، درصد صمغ)، ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.456.95.3.1605.1578 به‌منظور مقایسه توده‌های بومی گوار (Cyamopsis tetragonoloba L.) با واریته‌های تجاری، آزمایشی در سه فصل کشت (10 اسفند، 5 خرداد و 15 مرداد) به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1396-1395 در شهرستان ایرانشهر اجرا گردید. صفات کیفی (درصد پروتئین، کربوهیدرات، کلروفیل، درصد صمغ)، عملکرد، اجزای عملکرد و … اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که تنها اثرهای ساده فصل کاشت و واریته بر صفات ارتفاع گیاه در سطح 1% معنی‌دار شده است. واریته پیشن در کشت 15 مرداد دارای بیشترین طول دوره رشد و واریته گرمبیت در کشت 10 اسفند دارای کمترین طول دوره رشدی بودند. مقایسه میانگین تعداد غلاف در بوته نشان داد که واریته گرمبیت در کشت 10 اسفند دارای بیشترین تعداد غلاف در گیاه بود. همچنین واریته‌های سرباز در کشت 10 اسفند، گرمبیت در کشت 10 اسفند و گرمبیت در کشت 5 خرداد دارای بیشترین میزان بذر در گیاه بودند. واریته‌های سرباز در کشت 10 اسفند، گرمبیت در کشت 10 اسفند و دلگان در کشت10 اسفند دارای بیشترین میزان وزن بذر و واریته‌های HG-563 در کشت 15 مرداد و RGC-1033 در کشت 10 اسفند دارای کمترین میزان وزن بذر بودند. واریته سراوان در کشت 15 مرداد دارای بیشترین میزان درصد کربوهیدرات، واریته گرمبیت در کشت 5 خرداد، واریته گرمبیت در کشت 10 اسفند و واریته RGC-986 در کشت 5 خرداد دارای بیشترین درصد پروتئین و واریته RGC-986 در کشت 5 خرداد دارای بیشترین درصد صمغ بودند. نتیجه‌گیری کلی اینکه توده‌های بومی ایران از نظر کمترین طول دوره رشدی گیاه (زودرس)، درصد پروتئین، عملکرد بذر، تعداد غلاف در بوته و وزن بذر دارای اهمیت زیادی هستند و می‌توانند بعد از اعمال تیمارهای کودی و رژیم‌های آبیاری در برنامه‌های اصلاحی قرار گیرند.
حیدر مفتاحی زاده؛ یوسف حمید اوغلی؛ محمدحسن عصاره؛ محید جوانمرد داخلی
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر تاریخ کشت و رژیم‌های مختلف آبیاری بر خصوصیات فیتوشیمیایی 3 ژنوتیپ گیاه گوار به‌صورت طرح کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 2 تیمار تاریخ کشت به‌عنوان عامل اصلی، 4 تیمار رژیم آبیاری به‌عنوان عامل فرعی و 3 ژنوتیپ به‌عنوان عامل فرعی- فرعی در 3 تکرار انجام شد. بعد از برداشت بذر، عصاره اتانولی ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی اثر تاریخ کشت و رژیم‌های مختلف آبیاری بر خصوصیات فیتوشیمیایی 3 ژنوتیپ گیاه گوار به‌صورت طرح کرت‌های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 2 تیمار تاریخ کشت به‌عنوان عامل اصلی، 4 تیمار رژیم آبیاری به‌عنوان عامل فرعی و 3 ژنوتیپ به‌عنوان عامل فرعی- فرعی در 3 تکرار انجام شد. بعد از برداشت بذر، عصاره اتانولی تهیه گردید و مهمترین شاخص‌های فیتوشیمیایی شامل میزان فنول، تانن، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی (DPPH)، درصد پروتئین و ویسکوزیته اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که تاریخ کشت و رژیم‌های مختلف آبیاری بر روی تمامی صفات فیتوشیمیایی اثر معنی‌داری در سطح 1% داشت. درصد پروتئین بذر و درصد صمغ (گالاکتومانان) تحت تأثیر تاریخ کشت و رژیم‌های مختلف آبیاری قرار گرفت. درصد گالاکتومانان از 33.8-28% متغیر بوده که بیشترین میزان را تیمار اثرات متقابل تاریخ کشت دوم در رژیم آبیاری 4 مرحله‌ای با 33.8% به خود اختصاص داد. در بین ژنوتیپ‌های مورد بررسی، ژنوتیپ سوم (RGC-1066) بیشترین میزان ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و درصد پروتئین صمغ را به خود اختصاص داده‌است. در مورد سایر خصوصیات مورد بررسی، تفاوت معنی‌داری بین ژنوتیپ‌ها وجود نداشت. در مجموع، تاریخ کشت دوم (اوایل مردادماه)، RGC-1066 و رژیم آبیاری 4 مرحله‌ای بهترین تیمارها از نظر خصوصیات مورد بررسی بودند. نتایج این مطالعه نشان داد که کاشت گوار در منطقه مورد مطالعه، از نظر درصد پروتئین و ویسکوزیته صمغ مثبت ارزیابی می‌شود و توسعه کاشت آن می‌تواند در برنامه زراعی قرار گیرد.
