اثرات بیولوژیک اسانس‌ها و عصاره‌ها
محمد علی زارعی؛ زهرا نظارات
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1399.36.822.103.5.1605.46دیابت در اثر نقص ارثی یا اکتسابی در ترشح انسولین و یا کاهش پاسخ اندام‌ها نسبت به انسولین ترشح شده ایجاد می‌شود. کنترل هیپرگلیسمی بعد از صرف غذا از طریق مهارکننده‌های آلفاگلوکوزیداز یک راهبرد مهم در مدیریت دیابت و کاهش عوارض مرتبط با بیماری است. براساس نتایج مطالعات قبلی عصاره متانولی ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1399.36.822.103.5.1605.46دیابت در اثر نقص ارثی یا اکتسابی در ترشح انسولین و یا کاهش پاسخ اندام‌ها نسبت به انسولین ترشح شده ایجاد می‌شود. کنترل هیپرگلیسمی بعد از صرف غذا از طریق مهارکننده‌های آلفاگلوکوزیداز یک راهبرد مهم در مدیریت دیابت و کاهش عوارض مرتبط با بیماری است. براساس نتایج مطالعات قبلی عصاره متانولی اندام‌های هوایی گیاه Salvia suffruticosa Montbr. & Auch. ex Benth. و Hypericum scabrum L. اثر مهاری قابل توجهی بر فعالیت آلفاگلوکوزیداز دارد. هدف از این پژوهش تعیین اندامی از گیاهان ذکرشده است که کانون فعالیت مهارکنندگی باشد. پس از تهیه عصاره متانولی از بخش‌های مختلف گیاهان، اثر مهاری تمامی عصاره‌ها در چندین غلظت مختلف، در طول موج ۴۰۵ نانومتر با استفاده از دستگاه میکروپلیت‌خوان بررسی گردید. بیشترین میزان فعالیت مهاری آلفاگلوکوزیداز S. suffruticosa مربوط به غلظت mg/mL ۱۶۰ عصاره گل (۱۰۰% مهار و IC50 برابر با mg/mL 8.91) و بیشترین میزان فعالیت مهاری H. scabrum مربوط به غلظت mg/mL ۱۰ عصاره گل (96.49% مهار و IC50 برابر با mg/mL 1.04) و برگ (۸۶% مهار و IC50 برابر با mg/mL 3.98) بود. مطابق نتایج حاصل از بررسی سنتیکی مهار آنزیمی، عصاره گل و برگ گیاه S. suffruticosa از الگوی مهار مرکب (غیررقابتی-نارقابتی) و گل گیاه H. scabrum از الگوی مهار مرکب (رقابتی-غیررقابتی) پیروی می‌کنند. عصاره متانولی اندام‌های گل گیاه S. suffruticosa و H. scabrum دارای اثر مهاری قابل توجهی بر روی فعالیت آنزیم آلفاگلوکوزیداز است. در نتیجه منابع مناسبی برای استخراج ترکیب‌ها با خاصیت دارویی بالقوه برای کنترل سطح قند خون بعد از صرف غذا می‌باشند.
میثم احمدی نسب؛ سعید ولی‌پور چهارده چریک؛ محبوبه سترکی
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR): 98.1000/1735-0905.1398.35.539.96.4.1575.1594 بیماری دیابت ملیتوس با تغییرات فیزیکی، فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی در بافت کبد همراه است. هدف از این مطالعه بررسی اثرهای حفاظتی عصاره هیدروالکلی سرخه‌ولیک (Crataegus monogyna Jacq.) بر هیستوپاتولوژی و عملکرد کبد در موشهای صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین بود. در این مطالعه تجربی موشهای صحرایی ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR): 98.1000/1735-0905.1398.35.539.96.4.1575.1594 بیماری دیابت ملیتوس با تغییرات فیزیکی، فیزیولوژیکی و پاتولوژیکی در بافت کبد همراه است. هدف از این مطالعه بررسی اثرهای حفاظتی عصاره هیدروالکلی سرخه‌ولیک (Crataegus monogyna Jacq.) بر هیستوپاتولوژی و عملکرد کبد در موشهای صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین بود. در این مطالعه تجربی موشهای صحرایی نر نژاد wistar به‌طور تصادفی در 6 گروه 8 تایی (8n=) شامل کنترل، دیابتی درمان نشده، دیابتی درمان شده با دوزهای 100، 200 و 400 (mg/kg) عصاره سرخه‌ولیک و کنترل مثبت (دیابتی درمان شده با کاپتوپریل) تقسیم شدند. پس از 3 هفته تجویز عصاره و دارو به‌صورت درون صفاقی، سطح سرمی آنزیم‌های کبدی و آلبومین تعیین گردید و نمونه بافت کبد برای بررسی‌های هیستوپاتولوژی تهیه شد. برای القاء دیابت mg/kg60 استرپتوزوتوسین (STZ) به‌صورت داخل صفاقی تزریق شد و پس از مشاهده علائم دیابت (قند خون بالای mg/dL25۰ و پرنوشی) تیمار توسط عصاره و دارو انجام گردید. در موشهای دیابتی در مقایسه با موشهای کنترل، آلبومین سرم کاهش معنی‌دار و میزان گلوتامیک پیروویک ترانس آمیناز (GPT) و گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) سرم افزایش معنی‌دار نشان دادند (0.05>P). تیمار موشهای دیابتی با دوزهای مختلف عصاره سرخه‌ولیک سبب افزایش معنی‌دار آلبومین سرم و کاهش معنی‌دار GGT سرم شد (0.05>P). در موشهای دیابتی نکروز هپاتوسیت‌ها، تخریب کامل لبول‌ها و طناب‌های رماک و پرخونی نسبتاً شدید مشاهده شد و تیمار با عصاره سرخه‌ولیک سبب پیشگیری از تغییرات پاتولوژیک گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد عصاره سرخه‌ولیک می‌تواند سبب پیشگیری از اختلال عملکرد و آسیب بافتی کبد در موشهای صحرایی دیابتی گردد.
سیاوش ابراهیمی؛ محمدرضا فرهپور؛ محمد صائب نجار
چکیده
تأخیر در روند التیام زخم، یکی از عوارض دیابت است. بنابراین، از دیدگاه درمانی، تلاش برای پیدا کردن ترکیب‌های مؤثر در افزایش سرعت روند التیام زخم، بسیار مهم است. این مطالعه به‌منظور بررسی اثرهای ترکیب ژل گیاه صبر‌زرد (Aloe vera L.) و عصاره هیدرواتانولی پوست میوه پسته کوهی (Pistacia atlantica Desf.) بر روند التیام زخم در 54 سر موش مبتلا به دیابت نوع 2 تجربی ...
بیشتر
تأخیر در روند التیام زخم، یکی از عوارض دیابت است. بنابراین، از دیدگاه درمانی، تلاش برای پیدا کردن ترکیب‌های مؤثر در افزایش سرعت روند التیام زخم، بسیار مهم است. این مطالعه به‌منظور بررسی اثرهای ترکیب ژل گیاه صبر‌زرد (Aloe vera L.) و عصاره هیدرواتانولی پوست میوه پسته کوهی (Pistacia atlantica Desf.) بر روند التیام زخم در 54 سر موش مبتلا به دیابت نوع 2 تجربی انجام گردید. یک زخم تمام ضخامت برشی توسط پانچ بیوپسی 6 میلی‌متری بر پوست ناحیه پشت هر موش ایجاد شد. همه موش‌ها به سه گروه دارونما، ژل صبر‌زرد 5% (w/w) و ترکیب ژل صبر‌زرد 5% با عصاره هیدرواتانولی پوست میوه پسته کوهی 5% (w/w) تقسیم شدند. سرعت بسته شدن زخم در روزهای 4، 8، 12 و 16 اندازه‌گیری شد. به‌لحاظ آسیب شناختی، روند ترمیم زخم از نظر میزان ادم، نفوذ سلولی، نوزایش عروقی و رسوب کلاژن بین گروهها مقایسه گردید. میزان انقباض زخم در گروه‌های درمانی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری (0.05>P) را نشان داد. میزان ادم در هر دو گروه درمانی نسبت به گروه کنترل کاهش یافت، در حالی که نوزایش عروقی، نفوذ فیبروبلاست‌ها و تولید کلاژن افزایش نشان داد؛ به‌طوری که این افزایش در گروه درمانی با پماد ترکیبی از میزان بالاتری برخوردار بود. نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز موضعی ترکیب ژل صبر‌زرد 5% با عصاره هیدرواتانولی پوست میوه پسته کوهی 5% التیام زخم تمام ضخامت برشی پوست را در موشهای دیابتی نوع 2 با کاهش میزان التهاب بافتی و افزایش تولید کلاژن و نوسازی بافت پوششی بهبود می‌بخشد و می‌تواند به‌عنوان یک داروی جدید مورد استفاده قرار گیرد.
زری مجیدی؛ مرتضی بهنام رسولی؛ ایران جهانسوز
چکیده
در این تحقیق اثرات تجویز عصاره الکلی برگ درخت گردو (Juglans regia L.)بر فاکتورهای بیوشیمیایی خون در موش صحرایی مبتلا به دیابت نسبی مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا عصاره الکلی برگ درخت گردو به روش خیس کردن تهیه و میزان دوز کشنده آن تعیین شد. سپس برای انجام آزمایش از 32 موش (از هر دو جنس) که به‌طور تصادفی انتخاب شده بودند 8 موش به‌عنوان گروه کنترل ...
بیشتر
در این تحقیق اثرات تجویز عصاره الکلی برگ درخت گردو (Juglans regia L.)بر فاکتورهای بیوشیمیایی خون در موش صحرایی مبتلا به دیابت نسبی مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا عصاره الکلی برگ درخت گردو به روش خیس کردن تهیه و میزان دوز کشنده آن تعیین شد. سپس برای انجام آزمایش از 32 موش (از هر دو جنس) که به‌طور تصادفی انتخاب شده بودند 8 موش به‌عنوان گروه کنترل (دست نخورده) انتخاب شدند و بقیه با تزریق زیر جلدی آلوکسان منوهیدرات (mg/kg120) دیابتی شدند. موشهای دیابتی نیز به 3 گروه تجربی 1 عصاره الکلی (تجویز g/kg75/0 عصاره)، تجربی 2 عصاره الکلی (تجویز g/kg5/0 عصاره) و گروه کنترل دیابتی تقسیم شدند (در هر گروه 4 موش ماده و 4 موش نر). به موشهای گروه‌های تجربی به مدت 4 هفته عصاره تجویز شد (از طریق آب آشامیدنی). در طول این مدت به‌طور هفتگی از سینوس چشمی خون‌گیری بعمل آمد. سطح سرمی انسولین (فقط در هفته 2)، گلوکز، اوره، تری‌گلیسرید و کلسترول تام اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان داد که تجویز عصاره الکلی برگ درخت گردو موجب کاهش معنی‌دار سطح گلوکز و اوره خون و افزایش معنی‌دار سطح تری‌گلیسرید و کلسترول تام خون در موشهای دیابتی شد. با توجه به نتایج حاصل می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تجویز عصاره الکلی برگ درخت گردو احتمالاً می‌تواند موجب تصحیح و یا رفع بعضی اختلالات متابولیکی ناشی از بیماری دیابت گردد.
صدیقه عسگری؛ پریوش رحیمی؛ پروین محزونی؛ نجمه کبیری
چکیده
دیابت یک ناهنجاری متابولیکی است که با هیپرگلیسمی ناشی از نقص در ترشح انسولین، عمل انسولین و یا هر دو مشخص می‌شود. گردو (Juglans regia L.) در طب سنتی ایران برای درمان دیابت کاربرد داشته است. به‌طوری که در این مطالعه اثر کاهندگی قند خون توسط عصاره برگ گردو در موشهای صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق 18 موش صحرایی نر سفید با وزن متوسط ...
بیشتر
دیابت یک ناهنجاری متابولیکی است که با هیپرگلیسمی ناشی از نقص در ترشح انسولین، عمل انسولین و یا هر دو مشخص می‌شود. گردو (Juglans regia L.) در طب سنتی ایران برای درمان دیابت کاربرد داشته است. به‌طوری که در این مطالعه اثر کاهندگی قند خون توسط عصاره برگ گردو در موشهای صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق 18 موش صحرایی نر سفید با وزن متوسط 220-180 گرم به‌طور تصادفی در سه گروه 6تایی تقسیم شدند: گروه اول (کنترل غیر دیابتی)، گروه دوم (کنترل دیابتی) و گروه سوم (رت‌های دیابتی تیمار شده با عصاره برگ گردو به میزان 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن). تزریقات به صورت درون صفاقی انجام شد. قبل از خون‌گیری، رت‌ها برای 16 ساعت ناشتا بوده و بعد نمونه خون ناشتا در لوله‌های هپارینه جمع‌‌آوری شد. خون‌گیری از سینوس اوربیتال برای تعیین میزان قند و سایر فاکتورهای خونی انجام گردید. پس از خون‌گیری در پایان دوره آزمایشی، پانکراس رت‌ها از بدن خارج و مقاطع بافتی تهیه و اندازه جزایر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حکایت از تفاوت معنی‌دار قند و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه دیابتی تیمار شده با عصاره گردو نسبت به گروه دیابتی داشت (05/0P<). در بررسی هیستومورفولوژیک جزایر پانکراسی نشان داد که اندازه جزایر در میان گروه‌های آزمایشی متفاوت است. میانگین اندازه جزایر در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با سایر گروهها تفاوت معنی‌داری را نشان داد (05/0p<). این تحقیق نشان‌داد که استفاده از عصاره گردو می‌تواند بر بازسازی و ترمیم جزایر پانکراسی آسیب‌دیده در رت‌های دیابتی مؤثر باشد. عصاره میزان تکثیر سلولی را افزایش می‌دهد. به‌طوری که به‌نظر می‌رسد افزایش اندازه جزایر در نتیجه تکثیر سلولهای باقی مانده در جزایر صورت می‌گیرد که تأثیر این عصاره می‌تواند به دلیل وجود فلاونوئیدها و خواص آنتی‌اکسیدانی آنها باشد.
نارگل احمدی محمودآبادی؛ حسین مدنی؛ پروین محزونی
دوره 24، شماره 2 ، مرداد 1387، ، صفحه 148-161
چکیده
کنگرفرنگی با نام علمی Cynara scolymus L. گیاهی از خانواده کاسنی (Compositae) است. در این تحقیق تأثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی بر میزان گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در رت‌های دیابتی‌شده با آلوکسان منوهیدرات مورد بررسی قرارگرفت. همچنین اثر عصاره بر بافت پانکراس آسیب‌دیده بررسی شد و با داروی شیمیایی گلی‌بنکلامید مقایسه گردید. به ...
بیشتر
کنگرفرنگی با نام علمی Cynara scolymus L. گیاهی از خانواده کاسنی (Compositae) است. در این تحقیق تأثیر عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی بر میزان گلوکز، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در رت‌های دیابتی‌شده با آلوکسان منوهیدرات مورد بررسی قرارگرفت. همچنین اثر عصاره بر بافت پانکراس آسیب‌دیده بررسی شد و با داروی شیمیایی گلی‌بنکلامید مقایسه گردید. به این منظور از 20 رت نر بالغ به وزن متوسط 250-200 گرم در چهار گروه پنج‌تایی استفاده شد. به رت‌های گروه شاهد، هم حجم مواد تزریقی سرم فیزیولوژی تزریق گردید. رت‌های گروه دوم با دریافت آلوکسان منوهیدرات به میزان mg/kg/bw 120 دیابتی شدند. گروه سوم علاوه بر تیمار مشابه گروه دوم، گلی‌بنکلامید با دوز mg/kgbw 5/0 دریافت نمودند. گروه چهارم بعد از دیابتی شدن، عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی با دوز mg/kgbw 300 دریافت نمودند. تجویز مواد در همه گروهها به صورت تزریق داخل صفاقی انجام گرفت. نتایج آنالیز آماری نشان داد که عصاره کنگرفرنگی میزان گلوکز، کلسترول، تری‌گلیسرید، VLDL و LDL را نسبت به گروه دیابتی به‌طور معنی‌داری کاهش می‌دهد و در مورد HDL نیز افزایش معنی‌داری را سبب می‌شود (05/0 p<). همچنین کنگرفرنگی میزان گلوکز را در حد گروه گلی‌بنکلامید کاهش داده است، اما در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی‌داری دارد. اثر این گیاه بر سایر فاکتورهای مورد بررسی در حد گروه گلی‌بنکلامید و گروه شاهد می‌باشد (05/0p>). نتایج مطالعات بافت‌شناسی، مؤید این بخش است. براساس نتایج بافت‌شناسی، عصاره تأثیر معنی‌داری در افزایش اندازه جزایر پانکراسی، تعداد سلولهای جزایر و میزان تکثیر سلولی نسبت به گروه دیابتی داشته است. این تحقیق نشان داد که عصاره هیدروالکلی کنگرفرنگی، تأثیر قابل توجهی در کاهش قند خون، لیپیدها و لیپوپروتئینهای سرمی در موشهای صحرایی دیابتی شده دارد. همچنین عصاره در بازسازی بافت پانکراس آسیب دیده مؤثر بوده است.
