اثرات بیولوژیک اسانس‌ها و عصاره‌ها
ملیحه کرمی؛ فرنگیس قاسمی
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1400.37.52.105.1.1575.1610این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره آبی–الکلی برگ گیاه مشگک (Ducrosia anethifolia (DC.) Boiss.) بر تغییرات بافت قلب در جنین موش آزمایشگاهی دیابتی انجام شد. بدین منظور 48 سر موش ماده 200 تا 220 گرمی با هشت موش نر 230 تا 250 گرمی لقاح داده شدند. پس از اطمینان از بارداری، 32 سر ماده با تزریق داخل صفاقی 80 میلی‌گرم استرپتوزوتوسین ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1400.37.52.105.1.1575.1610این پژوهش با هدف بررسی اثر عصاره آبی–الکلی برگ گیاه مشگک (Ducrosia anethifolia (DC.) Boiss.) بر تغییرات بافت قلب در جنین موش آزمایشگاهی دیابتی انجام شد. بدین منظور 48 سر موش ماده 200 تا 220 گرمی با هشت موش نر 230 تا 250 گرمی لقاح داده شدند. پس از اطمینان از بارداری، 32 سر ماده با تزریق داخل صفاقی 80 میلی‌گرم استرپتوزوتوسین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در اولین روز بارداری، دیابتی و به‌صورت تصادفی گروه‌بندی شدند. گروه‌ها شامل کنترل (موش‌های سالم بدون تیمار)، شاهد 1 (موش‌های سالم دریافت‌کننده یک میلی‌لیتر عصاره مشگک)، شاهد 2 (موش‌های دیابتی بدون تیمار)، و سه گروه تیمار که به‌ترتیب یک میلی‌لیتر از عصاره مشگک با دوزهای 250، 500 و 1000 کیلوگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن موش دیابتی از روز 6 تا 20 دوره بارداری به‌طریق گاواژ دریافت کردند، بودند. روز بیستم بارداری پس از بیهوشی موش‌ها و گرفتن دو میلی‌لیتر خون از قلب آنها، جنین‌ها از رحمشان خارج شدند. قلب جنین‌ها جدا و در محلول 5% فرمالین تثبیت گردید. بعد از آماده‌سازی بافتی، مقاطع پنج میکرونی به روش استریولوژیکی تهیه و با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. محیط قلب و ضخامت دیواره آن با نرم‌افزار Image analysis و تعداد سلول‌های قلب با نرم‌افزار Grids-stero lite اندازه‌گیری گردید. داده‌ها با آزمون‌های آماری ANOVA تحلیل و میانگین‌ها با آزمون توکی مقایسه شدند (0.05≥p ). یافته‌ها حاکی از افزایش گلوکز خون، تراکم و طول سلول‌های قلبی و محیط قلب در همه گروه‌های دیابتی در مقایسه با کنترل بود که در موش‌های دیابتی تیمار شده با عصاره مشگک در مقایسه با گروه دیابتی بدون تیمار کاهش معنی‌دار یافتند. مطابق با نتایج حاصل، عصاره آبی-الکلی برگ مشگک با کاهش گلوکز خون در موش‌های دیابتی، توانست تغییرات تخریبی ناشی از دیابت در بافت قلب و عروق جنین را تا حدودی جبران کند.
روح‌اله قلندری؛ فرنگیس قاسمی؛ حسین کارگر جهرمی؛ نبی‌اله غلام‌زاده
چکیده
سیاه‌دانه (Nigella sativa L.) گیاهی دارویست که از گذشته‌های دور در درمان پاره‌ای از بیماری‌ها ازجمله ناتوانی جنسی کاربرد داشته است. از این‌رو، این تحقیق با هدف مطالعه اثر سیاه‌دانه بر ساختار بافتی تخمدان انجام شد. در این تحقیق، 35 سر موش سفید بزرگ ماده (ویستار) با وزن 300-250 گرم تهیه و به 5 گروه مساوی شامل کنترل (بدون تیمار)، شاهد (دریافت‌کننده ...
بیشتر
سیاه‌دانه (Nigella sativa L.) گیاهی دارویست که از گذشته‌های دور در درمان پاره‌ای از بیماری‌ها ازجمله ناتوانی جنسی کاربرد داشته است. از این‌رو، این تحقیق با هدف مطالعه اثر سیاه‌دانه بر ساختار بافتی تخمدان انجام شد. در این تحقیق، 35 سر موش سفید بزرگ ماده (ویستار) با وزن 300-250 گرم تهیه و به 5 گروه مساوی شامل کنترل (بدون تیمار)، شاهد (دریافت‌کننده محلول آب و الکل) و سه گروه تیمار تقسیم شدند. عصاره سیاه‌دانه به‌ترتیب در دوزهای حداقل، متوسط و حداکثر (mg/kg/b.wt400، 200، 100) تهیه و طی 3 هفته روزانه به موش‌های گروه تیمار تزریق درون صفاقی شد. در پایان دوره تیمار، تخمدان موش‌ها را جدا و پس از آبگیری، شفاف‌سازی و جایگزینی با پارافین، مقاطع بافتی 5 میکرونی تهیه گردید. انواع فولیکول‌ها شمارش و تغییرات بافتی با میکروسکوپ نوری مطالعه شد. دادههای حاصل با (17)SPSS و آزمون ANOVA تحلیل و گروه‌های مورد بررسی با آزمون t (P<0.05) با هم مقایسه شدند. نتایج حاصلکاهش معنیداری را در تعداد فولیکول بدوی و فولیکول اولیه در تمامی گروه‌های تیمار نسبت به گروه کنترل نشان داد. تعداد فولیکول ثانویه و وزن تخمدان‌ها نیز در تیمار با دوز مصرفی حداکثر در مقایسه با کنترل کاهش معنیداری داشتند. با استناد به یافته‌های این تحقیق، عصاره هیدروالکلی سیاه‌دانه بر بافت تخمدان تا حدودی اثر تخریبی وابسته به دوز داشته و از مصرف آن در دوره بارداری باید اجتناب شود.
