به‌زراعی و به‌نژادی
حدیث حسن بیگی؛ مهدی صیدی؛ میثم محمدی
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1399.36.1038.104.6.1575.41به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی اسید جیبرلیک و اسید سالیسیلیک بر شاخص‌های مورفوفیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکرد گیاه دارویی سرخارگل Echinacea purpurea (L.) Moench این پژوهش طی سال‌های 1397 و 1398 به‌صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1399.36.1038.104.6.1575.41به‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی اسید جیبرلیک و اسید سالیسیلیک بر شاخص‌های مورفوفیزیولوژیکی، بیوشیمیایی و عملکرد گیاه دارویی سرخارگل Echinacea purpurea (L.) Moench این پژوهش طی سال‌های 1397 و 1398 به‌صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل غلظت‌های صفر، 100 و ppm200 اسید جیبرلیک و اسید سالیسیلیک و همچنین ترکیب آنها بود که به‌صورت محلول‌پاشی طی دوره رشد رویشی روی گیاه سرخارگل طی دو سال زراعی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارها در هر دو سال بررسی باعث بهبود شاخص‌های مورد مطالعه در گیاه سرخارگل شدند، به‌طوری که بیشترین ارتفاع بوته، تعداد گل، وزن تر و خشک بوته در سال اول و دوم مربوط به تیمار اسید جیبرلیک ppm200 و بیشترین میزان کلروفیل کل و کاروتنوئید در هر دو سال بررسی مربوط به اسید جیبرلیک ppm100 بود. همچنین بیشترین قطر کاپیتول و وزن تر و خشک گل در سال اول و بیشترین محتوای آنتوسیانین در سال دوم مربوط به تیمار اسید جیبرلیک ppm200 بود. از سویی بیشترین قطر کاپیتول در سال دوم و بیشترین میزان آنتوسیانین سال اول نیز مربوط به اسید سالیسیلیک ppm100 بود. علاوه‌براین بیشترین وزن تر و خشک گل در سال دوم نیز مربوط به تیمار اسید سالیسیلیک ppm200 بود. بیشترین میزان اسانس گل، اسانس شاخساره و اسانس کل در سال اول و دوم در ترکیب اسید جیبرلیک ppm100 و اسید سالیسیلیک ppm100 بدست آمد. با توجه به اینکه افزایش عملکرد وزن خشک بوته و همچنین میزان اسانس از مهمترین اهداف این پژوهش هستند، برترین تیمار پیشنهادی در این پژوهش برای افزایش وزن خشک بوته تیمار اسید جیبرلیک ppm200 و برای افزایش میزان اسانس ترکیب اسید جیبرلیک ppm100 و اسید سالیسیلیک ppm100 است.
صدیقه اسمعیلی؛ مریم رفیعی؛ مهدی صیدی؛ سیامک بیگی؛ زهرا طهماسبی؛ میثم محمدی؛ مهرداد کهزادیان
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.588.96.4.1576.1610 بیماری لکه‌موجی ناشی از قارچ Alternaia solani یکی از مهمترین بیماری‌های گوجه‌فرنگی در ایران و سایر نقاط جهان می‌باشد. به‌منظور بررسی فعالیت ضد قارچی چند گیاه دارویی برای کنترل قارچ Alternaria solani در شرایط درون شیشه و گلخانه آزمایش‌هایی مجزا در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. در آزمایش اول اثر غلظت‌های ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.588.96.4.1576.1610 بیماری لکه‌موجی ناشی از قارچ Alternaia solani یکی از مهمترین بیماری‌های گوجه‌فرنگی در ایران و سایر نقاط جهان می‌باشد. به‌منظور بررسی فعالیت ضد قارچی چند گیاه دارویی برای کنترل قارچ Alternaria solani در شرایط درون شیشه و گلخانه آزمایش‌هایی مجزا در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. در آزمایش اول اثر غلظت‌های 200، 400 و ppm600 عصاره آبی و الکلی آویشن زوفایی (Thymbra spicata L.)، آویشن کرک‌آلود (Thymus eriocalyx (Ronniger) Jalas)، مرزه خوزستانی (Satureja khuzistanica Jamzad) و لعل کوهستان (Oliveria decumbens Vent.) همراه با شاهد (آب مقطر) در شرایط درون شیشه مورد بررسی قرار گرفت که نتایج حکایت از مهار کامل رشد پرگنه قارچ در کلیه تیمارها داشت. در آزمایش دوم 72 ساعت پس از آلوده‌سازی بوته‌های گوجه‌فرنگی با عامل بیماری لکه‌موجی در داخل گلخانه، محلول‌پاشی با غلظت‌های 200، 400 و ppm600 عصاره‌های مذکور اعمال و 14 روز بعد مورد ارزیابی قرار گرفتند. در آزمایش سوم نیز اثر حفاظتی تیمارهای فوق مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آزمایش‌های دوم و سوم نشان داد که با افزایش غلظت عصاره، اثر مهارکنندگی و حفاظتی تیمارها نیز افزایش یافت. همچنین، اگرچه همه تیمارها باعث کاهش درصد شدت بیماری نسبت به شاهد (آب مقطر) شدند، ولی غلظت ppm600 عصاره آویشن زوفایی، ppm600 آویشن کرک‌آلود و ppm400 آویشن زوفایی به‌ترتیب بیشترین اثر مهارکنندگی و حفاظتی بر رشد قارچ مورد مطالعه داشتند. بنابراین، استفاده از تیمارهای فوق به‌عنوان برنامه‌ای کاربردی برای کنترل بیولوژیک قارچ Alternaria solani عامل بیماری لکه‌موجی گوجه‌فرنگی توصیه می‌گردد.
میثم محمدی؛ میترا اعلائی؛ مهدی صیدی
چکیده
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.617.96.4.1575.101 انسداد آوندها به‌دلیل رشد عوامل میکروبی به‌ویژه باکتری‌ها، یکی از مهمترین دلایل کاهش کیفیت و عمر گلجایی گل‌های بریدنی در مرحله پس از برداشت است. به‌منظور بررسی اثر عصاره‌های 1% و 2% و همچنین اسانس‌های ppm25 و ppm50 آویشن زوفایی (Thymbra spicata L.) و مرزه بختیاری (Satureja bachtiarica L.) بر جمعیت باکتریایی و عمر ...
بیشتر
شناسه دیجیتال (DOR):98.1000/1735-0905.1398.35.617.96.4.1575.101 انسداد آوندها به‌دلیل رشد عوامل میکروبی به‌ویژه باکتری‌ها، یکی از مهمترین دلایل کاهش کیفیت و عمر گلجایی گل‌های بریدنی در مرحله پس از برداشت است. به‌منظور بررسی اثر عصاره‌های 1% و 2% و همچنین اسانس‌های ppm25 و ppm50 آویشن زوفایی (Thymbra spicata L.) و مرزه بختیاری (Satureja bachtiarica L.) بر جمعیت باکتریایی و عمر گلجایی ژربرا (Gerbera jamesoni L.) رقم Pink Elegance آزمایشی به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طراحی و اجرا شد. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایش با کاهش جمعیت باکتری انتهای شاخه گل‌ها، باعث حفظ شادابی و افزایش عمر گلجایی گل‌ها تا سه روز (در تیمار اسانس ppm50 مرزه بختیاری) نسبت به نمونه‌های شاهد شدند. همچنین با افزایش غلظت اسانس و عصاره هر دو گیاه دارویی، قدرت ضدباکتریایی و عمر گلجایی افزایش یافت. نتایج پس از هشت روز نگهداری نشان داد که بیشترین عمرگلجایی (11 روز)، جذب نسبی محلول گلجایی (8.95 میلی‌لیتر بر گرم وزن تر در روز) و کمترین جمعیت باکتریایی انتهای شاخه مربوط به تیمار اسانس ppm50 مرزه بختیاری بود. اگرچه از نظر وزن تر نسبی، مواد جامد محلول، محتوایآنتوسیانین، نشت یونی، محتوای مالون دی‌آلدئید، فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و فنیل‌آلانین آمونیالیاز با تیمار ppm50 اسانس آویشن زوفایی فاقد اختلاف معنی‌دار بود. بنابراین استفاده از غلظت ppm50 اسانس مرزه بختیاری و در مرتبه بعدی غلظت ppm50 آویشن زوفایی به‌عنوان برنامه‌ای کاربردی در فرایند نگهداری و بازاررسانی گل‌های بریدنی ژربرا توصیه می‌گردد.
علی مقدم؛ مهدی صیدی؛ وحید عبدوسی؛ مجید میراب بالو؛ زهرا طهماسبی
چکیده
عصاره گیاهان دارویی ممکن است به‌عنوان آفت کشت زیستی دوست‌دار طبیعت و بدون خطر برای انسان‌ها و حیوانات مورد استفاده قرار گیرند. در این تحقیق، اثرات شش گیاه دارویی بومی شامل Satureja sahendica Bornm.، Satureja khuzistanica Jamzad، Scrophularia striata Boiss.، Thymbra spicata L.، Oliveria decumbens Vent. و Vitex agnus-castus L. و سم استامی‌پراید در کنترل آفت سفید بالک خیار (Bemisia tabaci) و برخی پاسخ‌های ...
بیشتر
عصاره گیاهان دارویی ممکن است به‌عنوان آفت کشت زیستی دوست‌دار طبیعت و بدون خطر برای انسان‌ها و حیوانات مورد استفاده قرار گیرند. در این تحقیق، اثرات شش گیاه دارویی بومی شامل Satureja sahendica Bornm.، Satureja khuzistanica Jamzad، Scrophularia striata Boiss.، Thymbra spicata L.، Oliveria decumbens Vent. و Vitex agnus-castus L. و سم استامی‌پراید در کنترل آفت سفید بالک خیار (Bemisia tabaci) و برخی پاسخ‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه خیار در شرایط مزرعه ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تمام عصاره‌های بکار رفته سبب کاهش جمعیت سفید بالک نسبت به شاهد شدند. اما از میان آنها، بیشترین تأثیر در کنترل این آفت برای Oliveria decumbens Vent. ثبت گردید. کاربرد عصاره‌ها به‌ویژه در غلظت‌های ppm500 و ppm1000 سبب افزایش معنی‌دار تعداد میوه درجه یک و تعداد میوه درجه دو شد. با افزایش غلظت عصاره‌ها از ppm250 تا ppm1000، محتوی پتاسیم برگ افزایش و محتوی کلسیم و سفتی میوه کاهش یافت. نتایج نشان داد که کاربرد عصاره‌ها و سم استامی‌پراید به‌ویژه در غلظت بالا (ppm1000) باعث ایجاد برخی اثرات منفی در گیاه میزبان و افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان شد. به‌طور کلی، تمام عصاره‌های بکار رفته به‌ویژه عصاره Oliveria decumbens Vent.، در غلظت‌های پایین سبب کنترل مؤثر آفت سفید بالک بدون اثرات منفی بر گیاه میزبان در مقایسه با حشره‌کش استامی‌پراید شدند.
