حیدر سیفی نبی‌آباد؛ مرضیه نیری فرد؛ مهدی شریفانی؛ خسرو پیری
چکیده
گل مریم از گل‌های زینتی می‌باشد که در سطح وسیعی از جهان کشت می‌گردد. هدف اصلی این تحقیق بررسی تأثیر عصاره آویشن (Thymus vulgaris L.) و رزماری (Rosmarinus officinalis L.) با بنزیل آدنین روی افزایش عمر و ماندگاری گل‌های شاخه بریده مریم (Polianthes tuberosa L.) بود. پس از استخراج عصاره گیاهی و آنالیز آنها توسط GC/MS، گل‌های شاخه بریده به ظروف حاوی محلول‌های نگهدارنده ...
بیشتر
گل مریم از گل‌های زینتی می‌باشد که در سطح وسیعی از جهان کشت می‌گردد. هدف اصلی این تحقیق بررسی تأثیر عصاره آویشن (Thymus vulgaris L.) و رزماری (Rosmarinus officinalis L.) با بنزیل آدنین روی افزایش عمر و ماندگاری گل‌های شاخه بریده مریم (Polianthes tuberosa L.) بود. پس از استخراج عصاره گیاهی و آنالیز آنها توسط GC/MS، گل‌های شاخه بریده به ظروف حاوی محلول‌های نگهدارنده در اتاق تقریباً کنترل شدهای منتقل شدند. این تحقیق بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. تأثیر تیمارهای اعمال شده بر روی کیفیت گلها، درصد مواد جامد محلول، میزان جذب آب، اندازهگیری خمیدگی ساقه، قطر گل، وزن تر و وزن خشک بررسی گردید. نتایج حاصل از این بررسی بر روی ماندگاری گل‌های شاخه بریده مریم نشان داد که بیشترین طول عمر (13.5 روز) مربوط به تیمارهای عصاره آویشن با غلظت 10 میلی‌گرم در میلیلیتر و بنزیل آدنین غلظت 50 میلی‌گرم در لیتر بود. تیمارهای بنزیل آدنین و عصاره آویشن با جلوگیری از رشد میکروارگانیزمها در محلول‌های نگهدارنده با حفظ شادابی گلها موجب افزایش عمر پس از برداشت آن شد.
کیانا پیریان؛ خسرو پیری؛ جلوه سهرابی پور؛ سعید تمدمی جهرمی؛ رضا ربیعی
چکیده
ویژگی‌های غذایی، دارویی و بهداشتی از مهمترین مباحث مورد مطالعه در جلبک‌های ماکروسکوپی می‌باشند. در این تحقیق ترکیب‌های غذایی و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی دو گونه مهم از جلبک‌های ماکروسکوپی سبز Ulva intestinalis و Ulva linza جمع‌آوری شده از سواحل خلیج فارس بررسی شد. کلیه آنالیزها براساس روش‌های مرجع با کمی تغییرات انجام گردید. گونه U. intestinalis ...
بیشتر
ویژگی‌های غذایی، دارویی و بهداشتی از مهمترین مباحث مورد مطالعه در جلبک‌های ماکروسکوپی می‌باشند. در این تحقیق ترکیب‌های غذایی و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی دو گونه مهم از جلبک‌های ماکروسکوپی سبز Ulva intestinalis و Ulva linza جمع‌آوری شده از سواحل خلیج فارس بررسی شد. کلیه آنالیزها براساس روش‌های مرجع با کمی تغییرات انجام گردید. گونه U. intestinalis محتوای پروتئین بالاتری (15.79%) را نسبت به گونه U. linza (9.90%) نشان داد، درحالی که گونه U. linza دارای میزان بالاتری از ترکیب‌های لیپیدی (2.34%)، خاکستر (26.66%)، فنول (mgGA/g2.16) و فلاونوئید (mgQE/g11.70) نسبت به گونه U. intestinalis با محتوای لیپید (1.98%)، خاکستر (22.55%)، فنول (mgGA/g 1.02) و فلاونوئید (mgQE/g8.20) بود. دو گونه از لحاظ ترکیب‌های سنجیده شده بجز محتوای لیپیدی اختلاف معنی‌داری را نشان دادند (P<0.05). در بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی نمونه‌ها گونه U. intestinalis با ظرفیت نگهداری آب (g/g17.5)، جذب آب (mL/g9.5) و نگهداری روغن (g/g5.5) مقادیر بالاتری را نسبت به گونه U. linza با ظرفیت نگهداری آب (g/g8.5)، جذب آب (mL/g5.7) و نگهداری روغن (g/g2.6) نشان داد. هر دو گونه در هر سه ویژگی سنجیده شده دارای اختلاف آماری معنی‌داری بودند (P<0.05). این تحقیق نشان داد که دو گونه جلبک مطالعه شده با دارا بودن محتوای پروتئینی بالا منابع گیاهی ارزشمندی برای مصرف مستقیم خوراکی انسان بوده، همچنین به‌دلیل خصوصیات فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد به‌عنوان افزودنی‌ها برای بهبود ساختار و ارزش غذایی در محصولات صنایع غذایی دارای کاربرد می‌باشند.
اعظم بدرحداد؛ خسرو پیری؛ کامران منصوری
چکیده
در بررسی‌های گذشته اثر ضدسرطانی در برخی از گیاهان که دارای ترکیب‌های مشابه با عصاره سنجد (Elaeagnus angustifolia L.) و مفراح (Nepeta crispa L.) هستند بر انواع سرطان‌ها انجام و تأیید شده‌است. هدف از این تحقیق ارزیابی اثر فراکسیون‌های مختلف سنجد و مفراح بر سلول‌های سرطان خون انسان لاین k562 می‌باشد. ابتدا سلول‌های سرطانی در محیط کشت DMEM/F12 و FCS به همراه ...
بیشتر
در بررسی‌های گذشته اثر ضدسرطانی در برخی از گیاهان که دارای ترکیب‌های مشابه با عصاره سنجد (Elaeagnus angustifolia L.) و مفراح (Nepeta crispa L.) هستند بر انواع سرطان‌ها انجام و تأیید شده‌است. هدف از این تحقیق ارزیابی اثر فراکسیون‌های مختلف سنجد و مفراح بر سلول‌های سرطان خون انسان لاین k562 می‌باشد. ابتدا سلول‌های سرطانی در محیط کشت DMEM/F12 و FCS به همراه آنتیبیوتیک پنیسیلین U/ml100 و استرپتومایسین µg/ml100 کشت داده شده و تکثیر یافتند، سپس غلظت‌های 10 تا 160 میکروگرم بر میلیلیتر فراکسیون‌های هگزانی، اتیل استاتی، کلروفرمی و آبی حاصل از عصاره گل سنجد و اندام هوایی مفراح بر سلول‌های k562 اثر داده شد و پس از 72 ساعت اثر عصارهها بر تکثیر سلولها توسط دستگاه سلکانتر و اثر بر بقاء سلولها بهوسیله کیتهای LDH بررسی شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که غلظت‌های بالای فراکسیون‌های اتیل استاتی و کلروفرمی در هر دو گیاه اثر قابل توجهی در کاهش تکثیر و رشد مناسبی برای انجام تحقیقات بیشتر مربوط به درمان سلول‌های سرطانی باشند و جداسازی و خالصسازی ترکیب‌های مؤثر این گیاهان و شناسایی مکانیسم عمل آنها توصیه میشود.
کیانا پیریان؛ خسرو پیری
چکیده
گیاه خرفه (Portulaca oleracea L.) به علت داشتن متابولیت‌های ثانویه با ارزشی همانند نورآدرنالین، دوپامین و امگا-3 اهمیت دارویی فراوانی دارد و به‌عنوان ضدسرطان، آنتی‌اکسیدان و تصفیه‌کننده خون کاربرد دارد. کالوس‌های ایجاد شده از ریشه‌های موئین گیاهان دارویی را می‌توان برای افزایش تولید متابولیت‌های ثانویه، کشت سوسپانسیون سلولی، کشت پروتوپلاست، ...
بیشتر
گیاه خرفه (Portulaca oleracea L.) به علت داشتن متابولیت‌های ثانویه با ارزشی همانند نورآدرنالین، دوپامین و امگا-3 اهمیت دارویی فراوانی دارد و به‌عنوان ضدسرطان، آنتی‌اکسیدان و تصفیه‌کننده خون کاربرد دارد. کالوس‌های ایجاد شده از ریشه‌های موئین گیاهان دارویی را می‌توان برای افزایش تولید متابولیت‌های ثانویه، کشت سوسپانسیون سلولی، کشت پروتوپلاست، القاء کالوس‌های جنین‌زا و انتقال ژن مورد استفاده قرار داد. هدف از این آزمایش بررسی غلظت‌های مختلف هورمونی بر روی ریشه‌های موئین تراریخت گیاه خرفه برای تولید کالوس به‌عنوان یکی از منابع مهم تولید متابولیت‌های ثانویه بود. ریشه‌های موئین در این گیاه توسط اگروباکتریوم ریزوژنز استرین 15834 ایجاد گردید. به‌منظور تولید کالوس، ریشه‌ها به محیط MS همراه با g/L30 ساکارز و g/L8 آگار که حاوی غلظت‌های هورمونی مختلف BA و 2,4-D بودند، منتقل گردیدند. غلظت‌های مختلف بکار رفته برای هورمون‌های BA و 2,4-D، هر دو در سه سطح 0، 5/0 و 1 میلی‌گرم بر لیتر و در سه تکرار انجام شد. نتایج بدست آمده از تیمارهای مورد استفاده نشان داد که هورمون‌های BA و 2,4-D به تنهایی و همچنین تیمار بدون هورمون (شاهد) هیچ‌گونه تشکیل کالوسی را نشان ندادند. تیمارهای دارای نسبت‌های مختلف از هورمون‌های BA و 2,4-D، به درجات متفاوت باعث ایجاد کالوس در ریشه‌های موئین گردیدند. در میان تیمارهای بکار برده شده، تیمار حاوی دو هورمون BA و 2,4-D هر یک در غلظت mg/L1، بهترین تیمار از نظر تولید کالوس (وزن متوسط و زمان تولید) بود.
