ابوالفضل کاظمی‌نسب؛ مهرداد یارنیا؛ محمدحسین لباسچی؛ بهرام میرشکار؛ فرهاد رجالی
چکیده
تأثیر ورمی‌کمپوست و کودهای زیستی محرک رشد، بر ترکیب‌های اسانس بادرنجبویه (Melissa officinalis L.) در شرایط مختلف آبیاری در آزمایشی به‌صورت کرتهای دوبار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل آبیاری در دو سطح (۶۰ و 100% ظرفیت زراعی)، ورمی‌کمپوست در سه ...
بیشتر
تأثیر ورمی‌کمپوست و کودهای زیستی محرک رشد، بر ترکیب‌های اسانس بادرنجبویه (Melissa officinalis L.) در شرایط مختلف آبیاری در آزمایشی به‌صورت کرتهای دوبار خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل آبیاری در دو سطح (۶۰ و 100% ظرفیت زراعی)، ورمی‌کمپوست در سه سطح (0، 5 و 10 تن در هکتار) و کودهای زیستی محرک رشد گیاه در چهار سطح (سودوموناس فلورسنت، ازتوباکتر + آزوسپیریلیوم، ازتوباکتر + آزوسپیریلیوم + سودوموناس فلورسنت و شاهد) بود. ترکیب‌های مورد بررسی شامل سیترونلال، نرال، ژرانیال، بتا-کاریوفیلن و متیل سیترونلات بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل آبیاری×ورمی‌کمپوست بر سیترونلال در سطح 1% و بر ژرانیال و متیل سیترونلات در سطح 5% معنیدار بود. نتایج مقایسه میانگینها نشان داد که تحت تنش خشکی (۶۰% ظرفیت زراعی) بیشترین مقدار سیترونلال، ژرانیال، نرال و بتا-کاریوفیلن تحت تنش خشکی (۶۰% ظرفیت زراعی) و کمترین میزان این ترکیب‌ها در شرایط بدون تنش خشکی (100% ظرفیت زراعی) بدست آمد. اما بیشترین میزان متیل سیترونلات در 100% ظرفیت زراعی و کمترین مقدار آن تحت تنش خشکی مشاهده شد. همچنین، بیشترین مقدار سیترونلال (7/47%) با مصرف 10 تن در هکتار ورمی‌کمپوست و کمترین میزان آن (45%) در تیمار شاهد حاصل گردید. بیشترین مقدار بتا-کاریوفیلن (6%) نیز با مصرف 5 تن در هکتار ورمی‌کمپوست بدست آمد. مقایسه میانگین اثر کودهای زیستی نشان داد که تلقیح ازتوباکتر + آزوسپیریلیوم + سودوموناس فلورسنت بیشترین سیترونلال (2/47%) و بتا-کاریوفیلن (9/5%) و کمترین سیترونلال (6/45%) و بتا-کاریوفیلن (1/5%) مربوط به تیمار شاهد بود. تنش خشکی باعث افزایش ترکیب‌های اسانس شد. اثر ورمی‌کمپوست تنها بر سیترونلال تأثیر داشت. باکتریهای محرک رشد نیز تنها بر سیترونلال و بتا-کاریوفیلن اثر مثبت داشتند.
بهرام میرشکاری
چکیده
به‌منظور ارزیابی تأثیر پیش‌تیمار بذر گل همیشه‌بهار با آهن و بُر روی برخی شاخص‌های جوانه‌زنی و عملکرد آزمایشی در سال 1390 در دو مرحله آزمایشگاهی و مزرعه‌ای در سه تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل پیش‌تیمار بذر با آهن و بُر در غلظت‌های 5/0%، 1%، 5/1% و 2% همراه با شاهد آب مقطر و دو تیمار ترکیبی ...
بیشتر
به‌منظور ارزیابی تأثیر پیش‌تیمار بذر گل همیشه‌بهار با آهن و بُر روی برخی شاخص‌های جوانه‌زنی و عملکرد آزمایشی در سال 1390 در دو مرحله آزمایشگاهی و مزرعه‌ای در سه تکرار در دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل پیش‌تیمار بذر با آهن و بُر در غلظت‌های 5/0%، 1%، 5/1% و 2% همراه با شاهد آب مقطر و دو تیمار ترکیبی 5/1% آهن + 1% بُر و 2% آهن + 1% بُر بود. براساس نتایج پیش‌تیمار بـذر در غلظت‌های 1% و 5/1% آهن و بُر به تنهایی یا در تیمارهای ترکیبی درصد جوانه‌زنی بذر همیشه‌بهار را در مقایسه با شاهد بهبود بخشید. بذرهای پرایم شده در محلول 5/1% سولفات آهن از شاخص قدرت گیاهچه بالاتر (برابر 3/2) برخوردار بودند. در بذرهای تیمار شده با اسید بوریک شاخص قدرت گیاهچه در صورت افزایش غلظت بُر در محلول غذایی به بیش از 1% محدود شد. البته عملکرد گل در تیمارهای حاوی 5/1% سولفات آهن + 1% اسید بوریک، 5/1% و 2% سولفات آهن و 2% سولفات آهن + 1% اسید بوریک به‌ترتیب حدود 39%، 34%، 24% و 28% بیشتر از شاهد بود. اسانس روغنی در بین تیمارها از 1/0 میلی‌لیتر در مترمربع در دو تیمار 5/1% و 1% اسید بوریک تا 27/0 میلی‌لیتر در مترمربع در تیمار ترکیبی 5/1% سولفات آهن + 1% اسید بوریک از خود تغییر نشان داد. اما از نظر این صفت تیمار 2% سولفات آهن + 1% اسید بوریک با تولید 14/0 میلی‌لیتر اسانس در کلاس آماری پایین‌تری نسبت به دیگر تیمار ترکیبی قرار گرفت. بنابراین تیمار بذر با آهن و بُر می‌تواند به‌عنوان روشی برای بهبود عملکرد اسانس گل همیشه‌بهار توصیه شود.
